Filozof Sosyolog Şiirleri - Şair Filozof ...

Bi yerinde durmuyor ruhum
Her şeyden sıkılıyorum
Sanki bastırılmış özgürlüklerim var
Sürekli kaçış halindeyim

Kendimden, kalabalıklardan,

Sürgüne giden yüreğimle,
Seni de götürüyorum uzaklara,
Seni de hasret bırakıyorum kendine,
Seni de hüzne boğuyorum umarsızca,
Kusura bakma sevgilim,
Sevgine susayan kalbimi,

Sürgüne giden yüreğimle
seni de alıyorum uzaklara.

Seni de hasret bırakıyorum kendine,
seni de hüzne boğuyorum.

Bu aralar kimseyle konuşmak içimden gelmiyor,
Söyleyecek sözüm yok
Türkçem bitmiş sanki,
Yüreğim hüzünlü,
Bir yanım da yaralı,
Kanayan yaram var

Onu ilk gördüğümde, kalabalık bir sokaktı.
İnsan sesleri, araba kornaları, telaş…
Ama bir an, bütün şehir sustu.
Gözleri gözlerime değdi,
ve ben o bakışta bir ömrün saklandığını hissettim.

Tutku, önce bir yangındır.
İnsanı kendine çağıran, kendinden eden bir ateş…
Ama zamanla insan anlar:
yanmak, her zaman aydınlatmak değildir.

Bir gün gelir, ateşin içinden bakmayı öğrenirsin.

Bir adın var, dilimden düşmez,
Kalbime dokunur her nefesimde,
Gözlerin bir uzak ülke olsada,
Ben vizesiz bir yolcuyum orada.

Umudum, ince bir mum alevi,

Dünya sonsuz âlemlerin içinde bir toz tanesi,
O tozun da içinde bir zerre, o zerrede bir hiçlik.
Ve sen ey insanoğlu,
Kendini bu hiçliğin ortasında var sanırsın,
Oysa varlığın da, yokluğun da bir nefes kadardır.

Bir yorgunluk çöküyor bazen,
Ne bedenden, ne zihinden,
Ruhun içinden bir suskunluk gibi.

Başımı yastığa koysam,
Sanki dünyadan izin ister gibi…

Yoğun geçen bir ömrün ardından odamda oturmuş yağmuru İzliyorum,
Aslında ben böyle hayal etmemiştim, hayatım hiç de istediğim gibi geçmedi. Geldim ve gidiyorum. Elde var sıfır. İç dünyamda bir başıma kalmış ölümü bekliyorum. Dışa yansıtmıyorum İçinde olduğum buhranı. Kim ne yapsın ayrıca beni ve benim gibi içi çürümüş birini? Herkes, kendine bişey katacak, huzur verecek kendisini mutlu edecek birini ister hayatında. Benim kalbim kararmış, kendime faydam yok. Aynaya baktıkça görecek yüzüm yok. Göz kenarlarımda oluşan derin çizgiler Çok iyi anlatıyordu yılların yorgunluğunu. Ne çok anı biriktirmişim. Dilimde tüy kalmamıştı insanlara bişey anlatabilmek için, gösterdiğim çaba yarım kalmıştı umutlarım gibi.
.
.
.