Fevzi Emir Yılmaz Şiirleri - Şair Fevzi ...

Mazide Kaldı
Fevzi Emir Yılmaz

Kömür kokulu sokakları vardı bu kentin,
Güler yüzlü insanları,
Hal hatır soran ahbapları,

Vakitsiz açan bir çiçeği andırır kimi gözler;
Göreni güzelliğiyle değil,
Hatırlattığı unutulmuşlukla yakar.
En tatlı sözlerdir belki de bu suskunluklar.

Aşk nedir bilmez iken gençlik çağımda,
Sevda denizinde boğulduğumsun,
Koyup gittin beni hasretin kucağında,
Söyle bana şimdi,
Sen mutlumusun.

Ne güzel bir ölüm"sün, sen!

Önce, bakışlarımı öldürdün!,
Senden başka herkese,
Göz ucu ile dahi olan bakışlarımı,
Çevirip kafamı bakamadım,

NERMİN ABLA
Fevzi Emir Yılmaz

Bizim buralarda bir sessizlik çöktü mü,
arkasından mutlaka fırtına kopar.
Karanlık sokaklar bile

Duydum'ki hasret ile anmış'sın beni,
Özlesen ne yazar, görsen ne yazar,
Bir selâma kanar sanmışsın beni,
Selâmı sabâhı kessen ne yazar.

Sen benim âhımı aldıktan sonra,

Yüreğime düştüğün, ilk günden beri,
Yıktın viran ettin kaldığın yeri,
Derlesem tahtını, sersem minderi,
Kurulup otursan,
Neyime yarar.

Dokunmayın yüreğime
Elem veren hatıralar,
Küllensede kor ateşim
Alev alev kalbim yanar,
Ne gülen bir yüzüm var
Ne yüzüme gülenim var,

Nisan yağmurları, başladı yine,
Her damlası, ayrı ayrı düşüyor, Kupkuru yüreğime,
Sırılsıklam ıslanmak
Vardı şimdi seninle,
Ellerinden tutup'ta,
Dalarken gözlerine.

Yüreğimde bir gül açtı
Henüz solmadı,
Ondan başka çalacak bir kapım kalmadı,
Kaç mevsim geçti üstünden çilem dolmadı,
Ağladım olmadı, güldüm olmadı.