Fevzi Emir Yılmaz Şiirleri - Şair Fevzi ...

GELSENE

Fevzi Emir Yılmaz

Zehir gibi karışmışsın kanıma,
Beklemek bin zulüm hırçın yanıma;

Bir feryâd ki, duyulur Çarşamba’dan Terme’den,
İnsan böyle gider mi, haber bile vermeden?
Şu yalancı dünyanın sefasını sürmeden,
Sen bizi bırakıp gittin mi, oğul?

Gönül kumarı'nın, kazananı yok,
Aklın varsa uzak dur,
Oynama sakın,
Belki bir iki kez, yüzün güler de,
İnanki ağlamak, gülmekten yakın,

GÖZLERİN
Fevzi Emir Yılmaz

Cemâlinin deryasında yüzerken,
Göz ucuyla gönlüm alır, süzerken.
Sessizliğim dile gelir, çözerken.

Çok naz edip boynumu, bükme sevgili,
Ben sana aşığım, ben sana deli,
Divane gönlüme, düştün düşeli,
Sanki yatağımda mayın döşeli.

Sevmem artık deyip yeminler içme,

Dağda yücelik biter,
Düze döner gün gelir,
Kurur bütün yapraklar
Güze döner, gün gelir,
Sev, atıyorken kalbin,
Sonra pişman olursun,

Ana'yı baba'yı koyup sıla'da,
Ekmek davasına düştük yollara,
Boyun eğdik kıymet bilmez kullara,
Gurbet'te gurbetçi' olduk neyleyim.

Hastet kaldım çakmak dağı' toprağına taşına,

GÜZ


Yine kasvetli bir akşam
Gözlerde nem, kalpte hüzün
Heryerden duyulur oldu sesi

GÜZEL İNSANLAR GÖRDÜK

Güzel insanlar gördük biz
Sel gibi aktı zaman,
Kimi akıl küpüydü
Kimi ondan da yaman,

Hayal dua'sına çıktım,
Senden sonra ben,
Mübârek yerleri,
Bir bir dolanıyorum,
Bu nasıl gidiştir sevdiğim, söyle,
Hayalini bile, kuramıyorum.