Her gün bu kadar acı çekilir mi?
Çekilirmiş meğer,
Acılar kalbine demir atarsa.
Her gün yalnızlığa gidilir mi?
Gidilirmiş meğer,
Ölünceye dek birini sevmek mi
Hayır!
İçinden geçeni sevdiğine söylemek mi
Evet…
Sonsuza dek yaşamak istemezsin biliyorum
o da gitti artık bu dünyadan
sonsuza kadar ölebilirsin
saçlarına değince ormanlardaki rüzgar
kendine sitem edebilirsin...
Hayat yalnızlıktır.
Gidersin gidersin hep bir boşluğa
Ne olduğunu bilmediğin bir acı
Yakalar seni ağlarsın
Sıcaklar seni üşütür
Soğuklarda ise terlemektesin
Sönük bir ışığın altında
Karanlığa gidiyor bütün yollar
Masada duran garip suyum
İçince bitmesen ne iyi olurdu
Bitişte başlamak ne acı
Ve özlemler içinde ayrılık
Onca yıl geçti aradan
Bir selam bile salmadan
O uzun karanlık yıllardan
Artık sana bakamıyorum
Oysa her gördüğümde seni
gülümse kapıyı açtığında hayata
sarıl içinden geldiği gibi
ayakkabılarını içeri alan ruhunun elleri
pencereden atlamak için
intihar etmeye çalışan hayallerine uzanıyor.
sokuluyor yorgunluğunun son yüzü
Gün bitmek üzere...
Ben olan kavramların bize dönüşmesi
Yaşamak ya da ölmek
Borçlandığımız güneşin kızıllığındaki kırmızı
İçimizi yakan o büyük ateş mi?
gitme ruhumun en ücra köşelerinde
beni bekleyen sonsuzluk gitme!
şu günlerde aklım dağınık
kalbim dağınık
ruhum karanlık...
hep sonbahar gelince sensizliğe
anlamadım içimdeki sesi
sensizliği
ve uğruna verilecek her şeyi...
sensizliğin yağmurları vurdu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!