Zamana bir nefretim yok
İçimde kuduruyor fırtınalarım
Hayat yarış istemiyor
Ben ise koşuyorum
Her tarafım bomboş
Hayatın en son bunalımındayım
Önümde seni alıp götürmek istediğim yollar
Ama gitmelerin acısı,
Beynimde akıp giderken zamana yeniliyorlar.
Bir akşam kapımı çalan o yalnızlık,
Uzaklara götürürken beni
Hoşcakal demeden gidiyordu gidenler
Snsizde yaşıyorum artık
Unuttum seni demeye korkmuyorum
Seni binlerce kez sevsemde
Ölümü şahit tutsamda o günlerde
Ama unuttum
Öyle gerekiyordu cümlesini hiç kullanmadan
Şeytanın şehrindeyim bu akşam
Diz boyu çamura battım hiç sorma
Şeytanı göremedim ama
Şeytan yüzlü insanlarla konuştum
Şeytanı andırmıyorlardı
Şeytan görünmezdi biliyordum
önce saçlarından gitti bahar
sonra bedeninden
ziyarete geldi yeniden buluşacağımız akşamlar
değişti zaman
değişti gülüşün
değişti mevsimler
Kazandım ama sessizce
Kendime bir hayal arıyorum içimde
Ve bir yoldaş paylaşacak içimdekileri
Sığınacak bir liman arıyorum
Nasıl bir çıkmazdayım
Nasıl bu kadar sitemkar
Sen yağmur oldun yüreğimde.
Devamlı yağdın hissiz bir biçimde
Yalnız kaldım çoğu zaman sensizlikle
Üşüdüm hem de çok
O kadar sert yağıyordun ki yüreğime
Sen benden gittiğinde saçım darmadağınıktı
Zaman yosun tutmuş sevdalara gebe
Bir hiçliğin kaybeden tek gururuydu
Belki yeniden başlayabilmenin sonucu büyük olacaktı
Ama savaşta hayal kurulmaz
Gerçeklerdir zafere ulaştıran
Yenildiğin akşamda gökyüzünde yıldız var mıydı?
Kazandığın sabahta yeryüzünde hayat var mıydı?
Durmuş muydu zaman,
Her iki duyguyuda yaşadığında
Bitkinmiydin, yenildiğinde yoksa başın dik miydi?
Tekrar denemek için herşey için çok geç miydi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!