sular durgun
ağaçlar yalnız
üzerimde ince bir yorgan
başımın altında mor bir yastık
ve dünden kalma taranmamış saçlar
yeni bir günde cansız.
İşlenen günahların bedelleri ödendi.
Ne olursun gitme!
Elde ettiğin hayat yetmiyor mu artık sana.
Bu kadar erken pes etme!
Dağıtsada rüzgar bütün umutlarını,
kalbindeki su sesi ben miydim
ben miydim sendeki çekilmez halim
karşımdaki nasıl biri derken
hayatında beklenen bir misafir miydim.
kalbindeki su sesi ben miydim
yeni şehirler oluyordu gözlerin
yeni bir yerlere alışıyordu kalbim
değişmişti her şey
her şeyin önündeki yüzler
sen de değişmiştin
kalbimde yer edindiğin o yerde
nasıl bu kadar seni çok sevdim
kalbimi kalbine sıkı sıkı tembihledim
başkasını sevmemesini diledim
ama o hiç dönmedi geriye...
sen kendi şehrine yolculuk yapıyordun o zamanlar
duygusallık kimin neyineydi
bir bardak kahve
yeni yıkanmış bulaşıklar selede
ve ben seni ilk defa ağlarken görüyordum.
Yağmurlar bu mevsimde çok acıtıyor
Giderken umutlar bütün dünyaya haykırmak istiyor
Sen kaldırımların yağmurlarında ıslanamazken
Bu yolun sonunda kimle birlikte hayallere dağılmaktasın
Son sürat gittiğin hayatta, cevabını alamadığın soruların
Hangilerini sorgulamaktasın?
Büyük hayaller kur!
Gerçek yaşamdan alıntı güneşleri
Solgun karanlıklara ver!
Git! dünyanın bütün pencerelerini aç!
Aydınlat karanlık düşleri
gözlerinin her damlası çorak topraklara yağmur olmuş
yeşeren yeşillerin renginde kar yağdırmakta beyaz bulutlar
Gittikçe bir hicran yarası açıldığında
İlacı olmayan bir yaşamın son hastası olursun
Annen gelir aklına
Baban sarhoşluğunda bir zamana karargah kurmuş
Uğruna verdiğim sevgi ne kadarda büyükmüş
Ve sen ne kadar da yazık etmişsin bu aşka
Ve ben ne kadar da aptalmışım.
Senin olsun uğruna verdiğim bu aşk
Sevgilerimin adsız kahramanı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!