İnsanlar
inandıkları
yalanlarını
inkâr ettikleri
gerçeklerine
tercih ediyorlar...
Anladım ki ben
hayatımda yokken
tüm gerçekliğinle sen
şiir değilmiş yazdıklarım
saçmasapan bisürü zırva
mezarıymış meğer boşlukta
Fazla sürmez bu deli bozuk saatler
asıldı mı bir de dar ağacına tek tek ümitler
terk eder beni nefeslerim düşlerim düşüşlerim
ille de bir hesaplaşma başlar içimde
hani nerede nasıl ne zamandı sevişlerim
Korkma
zararsız bir aşk benimkisi
gelemem ki yanına
daha duymadım bile
sana ait olan sesi
akıl işi mi bu Allahım
Bilsem sevdiğini
şiir olup dökülmez miydim
sokaklar caddeler boyu
sessizliğin dilinden
dize dize mısra mısra
yetmese de söylemeye
Uzaktan uzağa severim de seni
hâlâ çözemedim
gözlerin kahverengi mi
mavi mi
emin ol en az
senin kadar ben de
Yapma be çocuk
gecenin bir yarısı
beni boş ver hadi
kendini de mi düşünmüyorsun
düşüyorsun aklıma
sonra sorular sorular sorular
İçim rahat
el değmeye kıyılmaz
gelincikleri iğrenç toynaklarıyla ezen
domuzları yiyen aslanlar var...
içim rahat
kasvetli bulutları
Akıbet ebedî bir yanılsamaydı
bariz bir uydurmaydı tüm sonlar
dahilden harice herkes inandı
uzunca bir bahaneydi uzaklar
laf ola beri gele yaşantılarda
lütuf ezbere boş bir söylem
Kavuşana kadar değil vallahi
buruşana kadar ciltlerimiz
sevmek istiyorum seni...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!