Aydınlığını sarmalayıp güneşime kapaklanmış
Karanlığını dolayıp dolunayıma sere serpe serilmiş
İçimde üşüyen sevdam, gözlerimi harlayan ay gecem
Neydi seni gök kubbede farklı kılan?
Yoksa hüznün en yakıcı çöllerinde heybene sakladığın
Kılığından çekilmiş kılıçtan keskin dil-i lal hecelerin mi var?
Maşukuna yakın olmaya çalışırken
Gölgenden çekip gitmektir, adı aşk
Benliğinde tükenmek
Korkusunu bile bile……
Buselik makamında yanarken
Nihayetinde yârin dudağını öpmektir, adı aşk
Ah ahret aşkım, gönül vaham
Duydun mu çöllerin ağıtını?
Bak, artık sahralar lalesiz
Mecralar menzilsiz
Mecnun Leylasız
İlkimler çiçek bozuğu
Cinneti pusatsız mum ışığı ıssızlığında
Gecelere şavkını sürüyen bakışlarım yine avare
Yine felasife gönlüm pare pare
Münhal acısı bir çapkın gülüşe biçare
Tekmil-i gamımı sorarsen eğer
Heyhat, yârin gözlerine mülhem bir seyyare
Dün gece
Kendime bir dost tuttum,
Bir içim, bir tutam, bir yudum
Bilemezsin vuruldum,
Sanki eskitme bir şarap gibi
Sanki bir günah işler gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!