Aşkı sordular bana
Gel de cevaplandır bir çırpıda
Derken başladım anlatmaya
Dedim, aşk Mecnun ile Leyla’nın
Ferhat ile Şirinin
Kerem ile Aslının
Unutmak mümkün mü?
Ah ceylan gözlü yârim
Hani o ayrılık rüzgârları yüreğimizi
Daha sarsmadan önce
Mutluluk vadilerinde gezindiğimiz
Sağanak yağmurların serpintileriyle
İstanbul’u izliyorum gözlerim açık
Maziden kalma o eski fotoğraflarından
Bugüne ait renkli görüntülerinden
Değişip bozulan ayrıntılarından
İstanbul’u izliyorum gözlerim açık
Gel yar, aşkın şarabından içelim
Hatıralar eskitelim mahzen hasretlerde
Yarına yatırılmış eflatun-i gecelerde
Kızıla eskitme efsunlu hecelerde
Ah bağ bozumu al al dudaklarına,
Kayıtsız kalamadığım kara sevdam…
kimin gerçeğisin sen ey efendi?
sen daha kendine mürid olamadan
murad talep edersin utanmadan
kendini bilmez, haylanmaz
kimin gerçeğisin sen ey efendi?
Sofinin şu sarhoşça hali
Sonsuzluğa kanatlan
Ruhumun hürriyete tutkun kuşu
Fani ten kafesinden
Firar etmenin vecdi içinde
Ölümsüzlüğe filizlen
Kalbimin bahara âşık gülü
Gölgesinde üşüdüğüm tanrı sancısı aşk…
Gözüne, yüzüne derildiğim gül kokulu maşuk…
Bende mahfuz bir sızı bakışın asılı kaldı
Gül dereni bir buse hasret ışık, meşk…
Sevda çarmıhı müşteki gözlerimde
Gecesi dolunayı cennetlerimde
Öyle hoş kokar ki gülü rayihan badı sabadan
Öyle güzel görünür ki nazarı âlemde ilahi sevdan
Öyle latif işitilir ki diyarı aşkta bülbülü sedan
Eder bütün âşıkları zatına mesti harap
Ey busesi güzel canı canan, yarenler sultanı
Bir kördüğüm sanki yalnızlık
Bir yaprağın hazan esintisinde
Dalından sökülürcesine boynu bükük
Boşlukta öyle süklüm püklüm
Bir çare garip düşüşü misali
Buruk, mahzun bir iç serzeniş
Ey Kaf dağının üzerinde
Mutlak saadete
Ermiş zümrüdü Anka
Haber getirdim sana
Uzun bir aradan sonra
Zülkarneyn’den
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!