Gece düşer perdeye, sessizlik çöker etrafa,
Uyku çağırır bedeni, huzur verir yastığa.
Gözler kapanır, yorgunluk silinir bakışta,
Ruh dinlenir, huzur bulur uykunun kollarında.
Rüyaların diyarına açılır kapılar,
Beslendi tiran karanlıkta
Zulüm düşmüş tahtına
Cehalettir tek sermayesi
Veyl olsun mazluma tekme atana
Gökyüzü küstü toprağa,
Nitelik mi
Nicelik mi
Yaşadığımız gündelik mi
Büyüdükçe tükendik mi
Biz çoğaldık çoğalmasına da,
Çoğaldıkça niteliğimiz eridi.
Yıkmaz mıydık bu çağı
Barut koksa da sokaklar
Kan kussa da oluklar
Hüzün taşısa da duvarlar
Bir olsa bizim rüyalar?
İnsan bir hakka inansa
Zaman geldi çattı yine
Yol düştü bize yine
Kar ile boran sardı yine
Aşmak düştü bize yine
Biz bize yürekten sarılınca
Hele bakın bu yükselen ne dumandır
Fecri Sadık vaktidir bu ne figandır
Bu ses ne sela, ne ezandır
Yer ve gök her ne varsa ürpermiş,
Sanki bu Sûr-i Mahşerdir!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!