Esin Tepesi Şiiri - Kasım Kobakçı

Burası Esin Tepesi,
Elli kalemdaş,
Koca Nazım’ı, yâd ediyoruz.
Güneşten izliyor usta,
Alev alev devasa.
*
Apollon’un ışığıyla,
Sayfalar da parlıyor.
Davranın söz ustaları,
Yükseltin divitleri,
Köpürtün mısraları.
Yoldaşım, yoldaşım,
Aziz yoldaşım,
Çınlatın öyküleri.
Parnassus’un sakinleri,
Ayılsın rüyasından.
*
Günün dönümünde,
Biri defterini unutmuş,
İlhamların yamacında.
Biri ucunu kırmış,
Kaleminin ucunu.
Ne keder, romancı ozan,
Yazarlar omuz omuza.
Birleşip estetiğin,
Kardeşliğin şafağında.
Hececi, bu bahar neşesinde,
Yıldız kümeleri misali, birliktelik hevesinde.
*
Ucu kırılanı, tamire götürdüler,
Yitik defteri, sorup buldular.
Var olsun edebiyat,
Var olsun büyük usta.
Davranın kelime işçileri,
Ufkun çizgilerini kuşatalım,
Göğün bağrını betimleyelim,
Kuşatıyoruz boşluğu,
Tek bir nefesten.
Güzel günler göreceğiz,
Dizesini haykırıyoruz.
Güneşten izliyor,
Yüce çınar heybetli.