Ne sevebildik kitaptan, şiirden başkasını
Ne bilebildik aşkın adını
Boş sokaklarında gezerken kimsesiz benliğimin
Üstüme geliyordu yıpranmış duvarlar.
Zamanım doldu dolacak sanki
Seninle yaşıyorum her anımı.
Bazen bir hayalin ortasında,
Bazen yakamozla süslenmiş bir gecede.
Sebepler ve sonuçlar hep aynı.
Ne gördüğün suret sabit kalır
Ne bakmaya doyamadığın aynan
Kimsen kalmaz bir gün
Gururundan önünü göremediğinde;
Silinmeye yüz tutmuş satırlar,
Kılıcını kınında tutmadığın günler,
Mor dumanlar tüter oldu
Es verdiğimden beridir kafamda
Bitiş asla olmayan bir şey
İlk günkü sevgiler gibi
Tadı damağından silinmez
Pusla kaplanmış zihnimin dar sokakları;
Kasvetler içinde o rüzgarı bekliyor
-ardından haykırıyor medeniyetlere-
(Benim suçum neydi?)
Bu kargaşa, faili meçhuller daha niceleri
Seneler öncesinde çizilmiş
İki hayatın geleceği
Minik ellerle yana yana başlayan hikaye
Gökyüzünün kuşaklarını sayarken tutuştu
Tutuşma odur ki alevlendi, uçtu
Süzülen bir güvercinin yelesi
Gözlerim kapanmış ve çıkmışım dışarıya
Kelimelerin sonu görünmeden
Ne ardıma bakmışım
Ne yanımın boşluğuna
Koşmuşum sadece hudutlardan çıkana değin
Ki değer ve değecekte
Çıktığımız yola geri geldik istemeden
Kimse kalmamış gittiğim günden
Korkar oldum dünden, bugünden
Artık yoldaşımdır leylekler benim.
Kafiyesi yoktur hiçbir cümlenin
Kalemler dile gelip buğulandırıyor satırları
Aklımı devşiremediğim sokaklarda.
Sadece şiirlerde bulduğum ruhun
Köşebaşlarında ağlamakla meşgul.
Başkalarının üzerine giymek istediği satırlardan
Koşup kaçarken takılmışsın, bir köşebaşında.
Kırıklıklardan düşlemeyi unuttum
Bir gün ardını ya da birkaçını,
Bir kere kaybetmişim, bir daha;
Bir daha düşer miyim yollara?
Düşlesem de yeni ruhları
Yüzü yüzünle bir senin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!