Bir ömür geçmez benimle
Nasıl dayanırım bilmiyorum
Tersinden okuyamadım şiirleri
Dilime ters düştü, tutamadım.
Yuvarlanıp gidiyoruz işte
Çoğula aldanma aman!
Şiirler karaladım, resimler yazdım
Yeri geldi satırlarda boğuldum
Yeri geldi gözyaşlarımla
Tüm haykırışlar yalan oldu,
Sebeplerin yokluğunda.
Arda kalan basamakların kırıkları
Bir gün gelir insan yıkılır.
Geçen zaman, tükenen ömür.
Severiz, bitmek bilmez sevdamız,
Mutsuz ve sonlu bir hayatın parçasıyız.
Arda kalır birkaç damla gözyaşım
Seninle yaşıyorum her anımı.
Bazen bir hayalin ortasında,
Bazen yakamozla süslenmiş bir gecede.
Sebepler ve sonuçlar hep aynı.
Ne gördüğün suret sabit kalır
Ne bakmaya doyamadığın aynan
Kimsen kalmaz bir gün
Gururundan önünü göremediğinde;
Silinmeye yüz tutmuş satırlar,
Kılıcını kınında tutmadığın günler,
Mor dumanlar tüter oldu
Es verdiğimden beridir kafamda
Bitiş asla olmayan bir şey
İlk günkü sevgiler gibi
Tadı damağından silinmez
Pusla kaplanmış zihnimin dar sokakları;
Kasvetler içinde o rüzgarı bekliyor
-ardından haykırıyor medeniyetlere-
(Benim suçum neydi?)
Bu kargaşa, faili meçhuller daha niceleri
Seneler öncesinde çizilmiş
İki hayatın geleceği
Minik ellerle yana yana başlayan hikaye
Gökyüzünün kuşaklarını sayarken tutuştu
Tutuşma odur ki alevlendi, uçtu
Süzülen bir güvercinin yelesi
Gözlerim kapanmış ve çıkmışım dışarıya
Kelimelerin sonu görünmeden
Ne ardıma bakmışım
Ne yanımın boşluğuna
Koşmuşum sadece hudutlardan çıkana değin
Ki değer ve değecekte
Kalemler dile gelip buğulandırıyor satırları
Aklımı devşiremediğim sokaklarda.
Sadece şiirlerde bulduğum ruhun
Köşebaşlarında ağlamakla meşgul.
Başkalarının üzerine giymek istediği satırlardan
Koşup kaçarken takılmışsın, bir köşebaşında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!