Yıkılmıştı bütün şehirler.
Manası kalmadı sokakların.
Ses tının bile beni toparlar,
Ama ağlıyor yüreğim, feryat figan.
Yine ağlamaklı bir geceyle baş başa demleniyorum
Yırtılıp atılan o günlük yapraklarındaki gibi
Gözyaşlarıyla yumuşamış satırlar arasında
Ve kendi nabzını yoklayabildiğim bir odada;
Her bir damlada ürperen tüylere bakarken
Ardından gelir diye serpilen kovalarca suyu hatırlıyorum
Yaşa hayatı
Topraklarından petrol fışkırmışcasına yaşa
Acının tatlı tebessümüyle bir
Belki yaşamdan bir kesit geçer gözünden
Her soluğun manasını bilir olursun
Bense yaşamayı öğrenmedim hiç
Her derdin bir dermanı vardır elbet,
Herkes farklı zamanda derman bulur.
Bazen aylar bazen yıllardır müddet
Aşka düşen onsuz divane olur.
Zaman yok olup yollara düşünce
Tarihler en uzun geceyi gösteriyor;
Bitmeyen ve tükenmeyen her hecede.
Anımsıyorum hızla yol alan halimi;
Gecelerin ıslak ve çamurlu sokaklarında.
Mağlubiyetlerimize bir yenisi ekleniyor,
Hayallerim çürümüş bir bank,
Yüreğimde kanayıp duran yara.
Yalpalayıp düştüğüm her anda
Beliriyor karşımda ruhani bedenin.
Sanrılarım kabarıyor, bulutlara çıkıyorum
O kadar yalnız bir gece;
Benden farkı kalmamış
Oturup ağlamak istese günün birinde
Yirmi dokuzuna atarlar Şubat'ın
O kadar yalnız...
Bir sahafta bulmayı dilemiştim aşkı
Oysa gelmiş aniden sonbahar gibi,
Tütsülenmiş yığınlarca kitap
Buram buram işlenmişti gönlüme.
Yüreğimi kasıp kavuran rüzgarlarla
Sessiz sedasız çekip gider insan.
Yaşanmamış hayalleri, umutları kalır ardında,
Sığınacak bir liman arar durur.
Seneleri eskitir, aklını kaybeder.
Dünya'ya kapanmış gözleri vardır artık.
Bir yıl önceme her gün daha da yabancı
Yaşantımda bu kadar değişen ne?
Azalan nefesler; çoğalan morluklar.
Her şey yerli yerinde sanki
Kusursuza her geçen gün daha da yakın
Keşkelerle geçmişe baktım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!