Rüyalar görür insan;
İçinden geçenleri, aklında kalanları
Dilinin dönmediği, yarım kalmışlıkları.
İnsanlar koşuşturur, birbirinden habersiz
Neler olur bilemez, ağlasalar duyamaz.
Kimseyi sevemeden uyanır uykusundan
Pamuktan gemiler gördüm ufukta.
Gittikçe küçülen umutlarım gibi.
Minik kayıklara dönüştüler bir anda.
Hepsi yakamozda eriyip gitti.
Işıklar söndü, Ay geceyle yüzleşti.
Materyallere bağlanmışlar
Haberleri olmadan
Geçmişinden ne fayda
Geleneğin neye çare
Seçmediniz ki dünyanızı
Sahi seçer miydiniz çoğu şeyi?
Ben hep şiir yazardım eskiden
Şimdi çiçekler açtırdın kafesimde
Şair oldum
Ben hep dizedururdum kelimeleri, öylesine
Kelebekler uçuşur oldu birden
Unutuldu tüm yapılanlar
Geçmişimin uçuşan yapraklarında
Satır satır, hece hece bahsediyordum.
Gideğeni olmayan yalnız benliğimden.
Belki bulmuşumdur penceremde
Galaksiler keşfedilir hunharca
Tozlarından seke seke
Kaçsan kaçılmaz, tutarlar paçandan
Renklerle, hayvanlarla ya da şiirle
Üçümüz beşimiz sorgulanır
Tozlu raflardan geçen dertleri sormadan
Bir şiir yazmalıyız bulutların şahitliğinde;
Kalemler, kitaplar ve eşsiz göğe
Işımalar yansırken fani gönlüme
Güvercinler uça-gelir Alpler'den Yıldız'a
Geriye dönüyoruz çağlar boyu
Geleceğim her şeyden öte
Gerisi kimin umrunda(!)
Erişmeye çalışanlar görünen taraf
Görünmeyeni gören bir ben içimde
Anlamaya eremez kimse,
-yıllardır anlayan, bir sen içimde-
Atlasam buzulların zirvesinden
Denk gelir de çarpar mıyım buza,
Ya da smokinlilerle yüzer miyim?
Derinlere doğru pervasızca inip
Afrika'da bir kuyudan fışkıradurdum
İsimsiz kahramanın kanatları altında
Avuçlarıma kumlar dolmuş
Asırlarca geçmiş üstünden
Çağlayanlara hasret kalmış
Ağlayanlar senin sesinden
Maktulü yerlere serilmiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!