Ersin Kurt Şiirleri - Şair Ersin Kurt

I

Bir kez olsun aç gözlerini seyret
Ve lütfet de kulaklarına çivile sesimi
Uzağımda olmanın en yakınındayız şimdi

Aklım çıkar,
Mümkünü yok yan bakamam
Güdümlü bir füzeye
Ne bernardelliyim,
Ne keskin ustura ağzı,
Ne gözü kara bir palikarya

Çok oldu yörüngelerimin düzleminden sapalı
Vapurları kaçtır kaçırdım işim karşıdayken
Az olsa da inancım mahyaları sevdim ama
İsterim ki sırf bu yüzden günahlarımı bağışlasın Tanrı

Ben vardım hep,
Siz yokken de vardım
Hep vardım ben
Şehirler kurulmazdan önce
Telefon kulübesiydim
Cep aynasıydım cam daha bulunmamışken

Yirmili yaşlarımla selamlaşırken
Ahalinin sevimli maskotuydu onlar
Memede,
Kundakta,
Kucakta...
Benim adıma toplansın kurul

Alın terlerinin ufak bir kolu
Şehirleri yutan sel
Emperyalist kahpe faklarını
Bozan el işçinindir
Sarayların süslü avizelerinden
Çok daha iyi aydınlatır

Beni korkuyla denemeyin,
Beni yoklukla denemeyin,
Beni yoksullukla,
Beni yolsuzlukla,
Hele zorlukla hiç...

Birden oluşuverdi her şey
Korkunç bir hızla yeşerdi ağaç
Devasa dağlar fışkırdı yerden, asimetrik
Ana rahmine ruh üfledi melek
İşte böyle başladı macera.

İçimde heyecan yaratmaya meyilli bütün kelimeleri
Sürgüne yolladım
Umudun canı cehenneme
Dağıttım sahte şölen alanındaki davetlileri
Kadehlerden en sevdiğim kadının ismini döktüm yere
Hiç acımadı canım

Jilet,
Zıpkın gibi bir geminin
Evladı olmalı
Ustasıymış işinin
Hiç canımı yakmadı
Bileklerimi doğrarken