Bırak şiir olup akayım sana oluk oluk
Türkü olup dilleneyim
Bırak gözyaşlarından özgürce aksın şarkılar
Yağmurlar ıslatsın saçlarını
Ve izin ver, seni annem kadar seveyim.
Ömrü hayatımda ilk defa mutluluğu yakalamışken,
İlk defa böylesine sevmişken birisini
Var git güvensizlik
Var git ümitsizlik başımdan
Şimdi, şu an olmaz hüzün
Şimdi zamanı değil vesvesenin gönlüm
Düşünsene, farzımuhal festivaldeyiz
Her şey rengârenk
Her şeyde bir ahenk
Ben, ödenmemiş elektrik faturamı
Sen akşam yapacağın yemeği düşünmüyorsun
Renk cümbüşüne dalmışız
İkimiz,
İki ayrı ucunda dikiliyoruz
Bir paslı demirin
Sen,
Bize dair bütün duygularını koyuyorsun
Bir tarafa
İster misin
Kimsenin bizi tanımadığı yerlere gidelim
En olası,
Bir sahil kasabası,
Yeniden deneyelim.
Az fenalıklar görmedi bu gözler
Az badireler atlatmadı bu cengaver
Ne Köroğlu'na meydan okumadığım kaldı
Ne Kırk Haramiler'in hazinelerini çalmadığım
Zenginden alıp fakire dağıtmışlığımız da çoktur sonra
Robin Hood'la beraber
Düşünün ki bir şehir var
Bugüne dek hiç ayak basmadığım bir şehir...
O şehrin içinde bir kadın
O bana olabildiğince uzakken
Ben ona nefesi kadar yakın
Düşünün ki gezdiği tüm yollarda
Benim de muzip yanlarım oldu hayata karşı
Ama hiç kalp kırmadım
Üzmedim hiç kimseyi
En çok hoş sohbet masalarda
Rakı yudumlamayı sevdim
Sonra gece yarısı
Nüfusuna aldanmayın siz kardeşim
Yalnızım ben işte,
Koskoca metropolde,
Beyoğlu sapağında



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!