Erol Duran Şiirleri - Şair Erol Duran

Ne tozarsın deli gönül yellerde
Hangi hasta şifa buldu çöllerde
Şarkıların söylense de dillerde
Umutların küllenecek bilesin

Gün olur yaprak gibi yere düşer kururum
Gün olur toprak gibi zora karşı dururum
Gün olur haykırmaya sebep olur gururum
Acizlikse bu kadar beyan olur sevdiğim

Süremedim dünyanın devranını demini

Ay güneş dünyaya hesap sorulmaz
Sen kendi çevrende dönseydin gönül
Coşkun aktı diye nehir yorulmaz
Sen kendi harında dinseydin gönül

Ne zaman gerçekler yere serilir

Çektiğim çileler görünmez göze
Yetmez mi sevdiğim ölmem mi lazım
Yıkılıp önünde gelmişim dize
Halime bakıp da gülmen mi lazım

Yaşamın özünde saklıdır gizi

Nefesim çekildi yüreğim söndü
Gayri kolay kolay affetmem seni
Ahvalim değişti devranım döndü
Gayri kolay kolay affetmem seni

Gözlerim ararmış varsın arasın

Kolay mı alıştım deliliğime
Bana ne sırt dönen yardan bana ne
Hükmetmiş insanlar veliliğime
Bana ne ahvalden sırdan bana ne

Küresel ısınma globalizm

Umutla yaşadım aşkın anarak
Dillere düşüşün benim yüzümden
Seni Leyla beni Mecnun sanarak
Dillere düşüşün benim yüzümden

Bir tek bakışından bin mana sezdim

Gözlerim görüyor elim tutuyor
Birliğine bin kez şükür Allah’ım
Nefes alıyorum kalbim atıyor
Birliğine bin kez şükür Allah’ım

Sen saldın gönlüme ihlâs imanı

Allah’a giden yolun özü kuranda amma
Eskilerde hoşgörü takvayla iman varmış
Şimdiki şeytanların gözü kuranda amma
Yazık gönüllerini intikam nefret sarmış

Semahi çoklarının sadece dışı mümin

Kara gözlüm ahvalimi görüyor
Ağlıyor mu gülüyor mu bilemem
Benden ayrı devranını sürüyor
Ağlıyor mu gülüyor mu bilemem

Eza verip gurbet ele saldıkça