Bu günler de geçecek elbet.
Yeniden sarılacağız yaşama.
Belki kahkaha atmayacağız ama,
Dudaklarımızda bir madalyon gibi,
Duracak tebessüm.
Bu günler de geçecek elbet.
Yeniden sarılacağız yaşama.
Belki kahkaha atmayacağız ama,
Dudaklarımızda bir madalyon gibi,
Duracak tebessüm.
Gecenin en karanlık zamanı,
Çekilmiş sokaklardan ayak izleri.
Sönmüş şehrin ışıkları,
Uyumuş evlerinde yorgun kişiler.
Ben karanlığın bu kör halinde,
Geceler bitmiyor,
Uzayıp gidiyor saatler.
Duvarlara çarpıp dönen sessizlik,
Bir adım ötemde oturuyor gibi,
Yüzü yok.
Ama tanıyorum onu..
Güneş ufuğu aştığı zaman,
Bir köşeye yatar geceler.
Özlemler depreşip taştığı zaman,
Hüzünün ateşini yakar geceler..
Karanlık yerleşti bak yeryüzüne,
Sessizliğin kıyısında,
Ay ışığında titreyen düşlerim var.
Sen mi geçtin,
Rüzgâr mı çarptı yüzüme.
Kimse bilmiyor,
Nasıl yanar içimde,
Bir gece daha,
Kimseler bilmeden,
İndi üzerime.
Ne bir ses,
Ne bir adım.
Yalnızca kalbimin yavaşça,
Seviyorsanız eğer;
Geç kalmayın sakın söylemeye.
Mesaj çekin, telefon edin.
Uçaklara, trenlere,
Tüm taşıtlara binin...
Koşun, arayın, bulun..
Geçmişe dönseydim,
Sessiz bir bakışa saklardım,
Söyleyemediklerimi.
Bir sokak lambası altında,
Kendime rastlardım belki.
Nasıl anlatmalı bu güzelliği,
Henüz çizilmemiş resim gibisin.
Dertlere dermansın,gönüllere şifa
Daha yazamadığım şiir gibisin.
Dışarıda kar var,içimde hüzün,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!