Erdal Koca Şiirleri - Şair Erdal Koca

TÜRKLERİ BİR TÜRLÜ SEVEMEDİLER
*
Müslüman’ım derler dine uymazlar
Yemin, billâh eder gene uymazlar
Tarihe uymazlar düne uymazlar
Türk’leri bir türlü sevemediler…

Sen kokarsın diye yapraklarında
Güllere tutkum ondandır benim
Senin ‘’İz’’in vardır topraklarında
Yollara tutkum ondandır benim

Hani! Kızılırmak bazen Sakarya

Cürümüm kadar yer yaksam dahi
Allah’ını seven tutmasın beni
Bıktım be usandım, yeter vallahi
Allah’ını seven tutmasın beni

Çalışan, emekli, dul, yetim başta

Bir gün olsun gel de bizde
Oturayım: sen yat dizde
Mest olalım ikimizde
Bir ufacık kusur olsun
*
Konuşalım hep sessizce

Döküldü saçlar dişler
Üflesen düşeceğim
Rüzgâr iliğe işler
Üflesen düşeceğim
*
Benzerdim çelik tele

Boş ver sarayı, yatı
Yanıyor zemin, çatı
İki yılın dört katı
Dolarla uğraşmayın

Ne derse desin batı

Ne yün yorganda yattım ne kuştüyü yataktan
Müflis tüccar gibiyim çıkamadım bataktan
Her başıma gelene gene dedim ki Hak’tan
Bilmiyorum! Hayatın baharı mı kışı mı?
Elli beş yıl şanssızlık bırakmadı peşimi

Gözlerim pınar mı çağlayan mı var
Bulutlar ne bilsin seller ne bilsin
Yıllardır ardından ağlayan mı var...
Yar! Seni götüren yollar ne bilsin

O yerleri her gün yoklamıyorsam

NASIL BAKSIN

Diyorsam da çok özlerim
Kifayetsiz… Bu sözlerim
Bulut gibi yâr gözlerim
El âleme nasıl baksın

Gölgesinde hayallere daldığım
Açtır diye ekmeğimi böldüğüm
Kardeş diye yollarında öldüğüm
Her birisi bir baş oldu neyleyim

Dert ararız her devanın içinde