Erdal Gişi Şiirleri - Şair Erdal Gişi

güneşin bağrını hedef alan ok
gitse küle döner gitmese küle
...
vazgeçmek bu işin kaderinde yok...

Çöl Kum Körebe

çölün alabildiğine kum sıcak,
ve kızıla çalan uzak diyarlar olduğu yanılgısından
kurtarmak için,
içimi sahralarla doldurmana değil sitemim..

Sözün ne hükmü var
Bir gemi kayalıklara çarptı çarpacak...
Nerden çıktı bu deniz,
Ne sakat...

Aşkı çöl güneşi bilirdim!

bazen karar vermek zorunda bırakır hayat
kavşaklar sürekli yaşanacak yerler değil
bazılarını alır bazılarını atarız eşyaların hani...

işte şimdi...
senli hatıraların diken bahçelerinden

Artık sever oldum Yalnızlığımı
Her gece Aynı Bardaktan Çay Içiyoruz
Aynı Şarkıları Paylaşıyoruz
Aynı Kaygılarla Sabaha Kadar
Bölük Uykularda Sarmaş Dolaşız

Yeniden mi bilmem bu başka hisler
Bir yanım semaya doğru çekiyor
Bir haber, bir muştu mu sevgiliden
Göklerde sebepsiz şimşek çakıyor

Böylesi gönülden bir farklı doğum

bir kolun ben olayım seni sen yapan kolun
o sakarya gözlerin kızılırmaksa eğer

birlikte yol almanın başka çaresi yoksa
ovaların çatlayan dudaklarına hayat
ve uçurum başından düşeceksek şelale...

Kim istemez aşkı yaşamayı, göz bebeğinde
Damla duruluğu, damla sakinliğinde gözlerinden sızmayı
Baharları avuçlarımla yanaklarına
Yazmayı kim istemez.

Güneşi düşün ki ne kadar uzak

saksıda güllerin açtı mı acep
fesleğene dokundun mu yâr diye...
rüzgar, alev alev geliyor senden
nasıl, yağmur yağmur döndürsem acep...

halin, gönlün... hüznün nice?

Bir o şehir varsa, bir o yönde ben
Ne kadar dayanabilir ki insan gitmeden
Ne kadar kâr eder ipe un sersem

Mona rozalı şehir... yollarında ben
Bir karakoç bilirim önceden giden