Erdal Gişi Şiirleri - Şair Erdal Gişi

Ne diyelim... varsın son bulsun zaman
Açmasın bağrını sema asuman
Ağzım kuruyacak.. sen yaşıyorsan
Son suyumu başkası versin istemiyorum

Benim de var yolum öz bağladığım

Şimdi olmak vardı nisan ayında…
İkindi yağmuru… ve köy yolları
Bastığım çamurlar iz iz dolardı,
Bir top sarı çiğdem avuçlarımda…

Evde soba oğrun oğrun yanıyor,

senli yollardan beni hoyratça çeker bir zincir
nereye bağlı olduğu bilinmeyen...
hırçın dönüşler, çaresiz bekleyişlerin sebebi...

bitmeye kaç nefes kaldı bu beden
evrene sığmayan hayalleri

Bir efkarlı gördüm seni Yalnızdın...
Yalnız geziyordun Üsküdar-Harem…
Topkapı’ya mıydı özlemin…
Kız kulesinde miydi aklın bilemem…

Kuytuların buhur buhur hasretti

avucumdan ak güvercin,
uçar gider yâre doğru.
gözlerinde hüzünlerim,
saçar gider yâre doğru.

yıllar ki dondu soğuktan,

Her gün aynı masalı anlatıyorum kendi kendime
İki zindanlı dünyayı...
Burukluğum aynı...
İçimden geçenler,
İçindekileri okuyuşum aynı...
Kahramanlar hep aynı...

Bir çift güvercin gibi resmediyorum bizi
Birlikte yükseliyor, alçalıyoruz gökte
Birlikte ip taşıyor, ot taşıyoruz... bir de
En narin tüyümüzü yoluyoruz cömertçe

Sonra, akşam oluyor o yuvada yan yana

İster Misin… Son Bakışın Olsun Bu
Hiç Bir Şey Görmeyen Son Derin Bakış
Dirseğine Dayanarak, Masanda
O Ağır Başını Son Avuçlayış…
Duvarlar, Işıklar, Kağıtlar… Son Kez

Sen hiç Leyla oldun mu...
O zaman hayallerin bir an boş kalabilmez
Akşamların bir soluk, gün doğuyorsa erken
Uyursun uyanırsın... sabahlar olabilmez.

Zamanın durduğunu görürsün gözlerinle

Bahar çiçekleri derdik... mor-sarı
Ebemkuşağı doğardı yağmurdan
Mevsimler daha iki değildi
Dua ederdik uyumadan...
Sen ata hayrandın ben ceylan
Bir rüzgar eserse güneydoğudan