Erdal Gişi Şiirleri - Şair Erdal Gişi

Yorulduğum Günler Gelir Aklıma
Gözlerimden Uyku Akan
Başımın Ağırlaştığı

Uyandığım Sabahlar Gelir Aklıma
Gözlerim Pırıl Pırıl

Olmuyor İnan
Vazgeçtim Diyorum
Siliyorum Adını
Layık Değilmiş Meğer Diyorum...
Olmuyor

Sinemde ne yerin var, nede yurdun güzelim
Kayıp hülya gibisin... aramaya değmeyen
Bahtım güzelliklerle dolmayabilir... olsun
Hiç değilse sen yoksun... değişmek istemeyen

Vazgeçtim gururumdan, seyyah-derviş misali

Saklıydın Bir Yerimde Benim De Bilmediğim
Kulağımda Dinmeyen Çınlamalar Nazındı,
Kalbim Fırlarcasına, Dururcasına Hisli
Damarımda dolaşan renkler dudağınındı

Göbeğimi Kesmeden Koymuşlar Bir Yerime

Son Otuz Yılın En Kurak Yazı Gibi
En Soğuk Kışı Da Geçmek Üzere
Pencereler Eşsiz Manzaraları Sergiliyor Buzdan
On Gündür Beyaz Sessizlik
Dallar Eğilmiş Kardan

Nerde ne zaman,
Yine bilmesinler
Çıkar ansızın gelir desinler…

Gitmeye karar verdim
Bağdat’a Filistin’e

Bu kışın sonu, çetin oluşundan
Ve kurtların çakalların şehre inişinden belli...

Çiçek çağı başladı, yazlara veda artık
Meyvasız zamanlara hazır olmalı

Süzüle süzüle geçtiğim derya
Nemrut ateşinin eriyiğinden…

Dal dal taşıdığım meyvalar
Tükenmez bildiğim kış ertesinden…

An gelir Avuçlarınızın Bomboş Kaldığını Görürsünüz…

Tadı Kalmış Hatıraların
Mezar Taşlarıdır Parmaklarınız Adeta
Gözleriniz Dökülür Islak ıslak
Avuçlarınızın Bomboş Kaldığını Görürsünüz…

geçtimdi her şeyden...
nasıl denir ki;
tartışmak, ayrılmak, küsmek... var amma
daha kötüsü işte...

karmaşık birşey;