Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Henüz gerçek yüzünü göstermedin sonbahar
Döngüsü tamamlanmak üzeredir herhalde
Vakti saati gelip bir gün dönünce göçmen kuşlar
Her şey seninle seni anlatır şu âlemde

Süzülerek boşluğa aheste düşen yaprak

Seni bana yaklaştıran belli belirsiz o
Umut yok mu yüreğimdeki ateşi yakan
Ey sevgili sana ulaşmak bu denli zor mu
Varlığını hissetmek dokunmadan uzaktan

Sen benim için çözümü bilinmeyen denklemsin

Gözyaşı döken bendim anıların yadından
Terk edip gittin bir kez olsun dönüp bakmadan
Değişmedi değişmez biliyorum sen yoksun
Meğer katlanmak ne zormuş gidenin ardından

Gülmedi kara bahtım neyleyim taze baharı
Birbirimizden uzak yanımda sen olmayınca
Cemreler peşi sıra çiçek açmış kırları
Herkesin mutluluğu kendi yalnızlığınca

Âdettendir bahara şiir yazmadan olmaz

Aşka gönül verince gülmeleri unuttum,
Onulmaz bir yara oldun içlendikçe kanayan;
Kederli ikindi gölgemdi yasını tuttum ,
Talihsiz bir vurgun oldun dünyamı karartan...

Korkulu bakışlarla hastanede yol alır
Son görevdeymiş gibi sürüklenir araba
Soluk benizli hastaları sedyede taşır
Ya hayırlı bir evlat ya da hısım akraba

Ümitsiz bedbinlerin izleri yansır yüzlerden

Şiirlerim hece /hece gider
Revan olur gökte nağmeler
Sevda çiçeğim derilmiş
Öbek /öbek seni bekler
26.04.18

Harmanım ben harmanım, yüreğimde;
tek satırlık fermanım .
Adım çıkmış Kara sevdaya kime
dert yanayım .
Nasıl silip atayım ,üstümden ,arınayım.
Dağ başını duman bürümüş ,eteğinde kar ;

Sevdanın tellerine mızrap ,olayım!
En acıklı türkünün en son ayağı,
Müzikal senfoninin son perdesi,
Raks ederken zevki sefa içinde;
Aşkı anlatan türkünün son güftesi.

Nereye baksam manzara değişiyor
Nereye uzansam elimden kayıp gidiyor
Hangi duvara dokunsam sıvası dökülüyor
Neyi tutsam elimde kalıyor
Nereden başlasam başa dönüyor
Nereye gitsem elim boş kalıyor