Enver Özçağlayan Şiirleri - Şair Enver Ö ...

Ağaçlar göğermiş, dallar yeşermiş,
Diriliş başlamış kışın üstüne.
Kükreyen dereler denize ermiş,
Bereket yağarmış yaşın üstüne.

Güllerin dalına can suyu inmiş,

Fikir çöplüğünden sözcükler seçtim,
Çile yumağını sabırla açtım.
Sanma ki çağları kolayca geçtim;
Yolumuz ebede uzanır bizim.

Bu sarmal âlemin ötesindeyim,

Uğrunda gözyaşı döktüren dilber,
Gördüm ki sonunda virane kalmış.
Yıllardır hasreti çektiren dilber,
Bir Sen ve bir de Ben, divane kalmış!

Böyledir bu dehrin oyunu böyle,

Süslü mekânlarda O'nu aradın,
Yeryüzü mescidi dar geldi sana.
Dolaştın ömrünce, kime yaradın?
O'nunla mesafe koydun arana! ..

Kalbine yönel de bir bak içine;

Ah ömrüm! Gördüm mü sende mutluluk?
Ayları, yılları kederle biçtim.
İrem bağlarında oldum korkuluk,
Sanki bu hayatı ben kendim seçtim.

Talihin zebunu olduk bir kere,

Artık kalemim yazmaz, gönül ses vermez oldu;
Bilmem hangi matemin eleminde yüreğim?
Sanki içim boşaldı, kader çanağım doldu;
Ak sayfalarda kaldı beşbin yıllık ereğim.

Belki bir alışkanlık bu yazdığım satırlar,

Bir yanımda boşluk var, nasıl dolar bilemem?
Dostlar bir bir giderken alırlar benden beni.
Gözlerim yaşla dolar, elim varıp silemem,
Hatıralar uçuşur, hüzün kaplar bedeni.

İlahi hüküm böyle, lâkin ruha zor gelir;

Rüzgâr uyudu, güneş batıyor;
Şimdi, akşamların kalbi atıyor.
Gurbette dağlarca duran sensizlik,
Hasret günlerime kahır katıyor.

Günler haftaları, aylar yılları

Artık düşler kırık, hayal bulanık,
Binlerce gün geçti, sanki bir anlık.
Geçmişte olana kalmadı tanık,
Maziyi bulmağa fikrim yetmiyor.

Geleceğe baksam ne göreceğim?

Zaman tükenir de, ışık biterse,
Ne olacak bilmem bizim halimiz?
Zamanın sahibi "Bu kadar! " derse,
Nerede kalacak hayallerimiz?

Şöyle bir düşünün, renkten eser yok,