Enver Özçağlayan Şiirleri - Şair Enver Ö ...

Hep gönlünce sürmez bilesin hayat
Bazan tekerine taş koyan olur
Umut döşeğinde sen keyfince yat
Gün gelir, altına yaş koyan olur.

Geçerken günlerin zevk-u safâda

Ötelerden öte nice yol gittik
Aşınmadı yollar bizi bitirdi
Eldeki metaı yok paha sattık
Aşınmadı yıllar bizi bitirdi.

Kalan kaldı,giden gitti yollarda

Dışımda yoksul, garip; içimde hürüm

Ben sana bağlanalı, dünden özgürüm...

(09.07.2002)

Yaralı kuş gibi çarpar yüreğim
Kış yağdı üstüme kanadım kırık
Bir yuva aradım hemen gireyim
Dünya var sırtımda, ayakta çarık.

Ben her gün üşürüm âlem yanarken

Neresinde günlerin, gecelerin sevdâmız?
Makbulden, maktûle mi düştü yoksa edâmız?
Hangi müneccimlere mâlûm şimdi ferdâmız?
Korkarım duyulmadan tükenecek sadâmız.

Aşkımız dağbaşında, tipilerde başladı

Devran bahar zamanı, bülbül yine bîkarar
Bir yara var gönlünde vermiyor dili ikrar.
Düşünde kızıl gonca, dikenlerinden korkar
Kaldı ıssız yuvada, goncayı yele sorar;
Gonca çapkın, edalı, bülbülü gülde arar.

İçime kazıdım seni bilesin
Tanrı'nın yazdığı yazısın bana
Gözünde yaş mıyım hemen silesin
Çözülmez bağlarla bağlıyım sana

Belki de ezelde yanyana geldik

Ne gülşen isterim, ne bülbülleri
Gönlümün ateşi dağlarca yanar
Bağrıma yaslasam çamlıbelleri
Bilmem ki yüreğim böyle mi kanar?

Engin vadilere düştü şu yolum

Ben geçerim içinden, zaman geçer içimden
Bu nasıl bir muamma, çıkamayız içinden
Ne ayrılır o benden, ne ben onun peşinden
Bu nasıl bir muamma, çıkılamaz içinden.

O ağarmaz, ağartır saçları, sakalları

Kararı yok gönlümün, eser eser durulur
Hazanda bülbül olup her çiçeğe vurulur
Baharı yazı geçti, kışı geldi mevsimin
Bilmez yılda bir değil, tam dört düzen kurulur.

Neler çektim ömrümün gönül denen kuşundan