Bende kalan son resim ,
Ne güzel gülüşlerin içime işleyen bana bakışların.
Söylesene sevgili sen mi yalansın resimler mi...
Merhametim çok büyük,
Karşımda akıttığın gözyaşlarına kıyamadım,
Senin gönlümün tahtına ben oturtdum;
Gördüm ki 23 nisanda bir günlüğüne makam sahibi olmuş çocuk gibi kaldın,
Layığın bir günlük saltanatmış,
Yüreğim sana ağır gelir!
İnsan ne ile yaşar diye soruyor Tolstoy,
Sonra kitabının içinde cevap veriyor sevgi ile .
Peki insan gerçek anlamda nasıl ölür;
Elini uzaktıkları kolunu kırdığında, ne zaman diğer eliyle gözyaşını kendi silerse ölür...
Benliği ölür, ruhu ölür,kanatları kırılır maviler gıriye döner...
El birliğiyle tüm renklerimi soldurdunuz, umarım yolunuz bir daha bana çıkmaz...
Biz seninle dağlara aşık mor sümbüllerdik,
El ele verip sevdanın özgürlük türküsü,
Yürek yangınlarına serpilen abı hayat suyu,.
Yeryüzüne inen gecenin gün doğumu biz olacaktık.
Ben ve sen adam,
Yine bir rüzgar esti,usul usul
Selamın vurdu yüzüme, sanki fasıl
Aldım rüzgardan emanetini,
Üç kere öptüm, başım gözüm üstüne...
Kaç selam gelmek için rüzgarı bekler
Saat yine gece.
En koyusun da, hayatın kıyısındayım .
Asi dağ çiçeği gönlüm isyanlara gebe.
Aşılmaz dağların ardında kalmış çocukluğum.
Anne bak saçlarım dökülüyor
Üstelik çok da hastayım
Üzdüler beni anne
Bedenim ihanetlere dayanamadı gücüm yok
Hani bir hastalık varya ismini söylemek istemezler
Kötü hastalık işte küçük kızın ondan oldu
Benim sevgimi her yürek
taşıyamaz,yük olur fazla
gelir bizde üstü kalsın
başımızın gözümüzün
sadakası der susarız.
Sessizliğinde söylenecek tüm kelimeleri kurşuna dizdirdin
Silah benim elimde olsada,
Kurşunu namluya sen sürdün
Gecelerden pervinleri tek tek topladım ve sen gitmiştin.
Şimdilerde ben ölmüş yüreğimi kefenliyorum
Şahit ol yarab
Ahım var
Şahit olup susandan
Doğruyu saklayıp zalime güç verenden
Ahım var Allah'm kiniyle taşlaşmış kalbiyle ,
Acımdan hınç alandan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!