Kaybetmek neymiş Dizlerimin bağı çözülüp düşünce öğrendim
Hayaller acıya nasıl dönüşür seni tanıyınca anladım
İnanmak kör olmak mış sessizliğinde yaşadım
Aşktan da utanılır yerin dibine nasıl girilir sende bildim.
Sustukça gözyaşları nasıl coşar,
Gönlümün tenhalarında çocuk masumiyetiyle salıncak kurmuştum,
Sen yâr salıncağın ipinde hayallerimi astın!
Yokluklarda cehennemi yaşıyorum,
Cesaretsizlerin gölgesinde kaldım...
Ve ben bir ses bir nefes aradığımda sen yoktun,
Aslında hiç olmamışsın, olduğunu iddia etmişsin
Yüreğime ilk dokunanımsın
Haritada yerin ta uzakta olsada,
Sıcaklığınla alev aldığım tek sevdamsın.
Uzaktasın ama uzağım değilsin.
Seni bir gerçekle yüzleştireyim mi;
Şiirlerin benim sevdamın mabedi ni yazamayacak bundan sonra,
Çünkü adam...
Sen o mabetten kovuldun,
Kaleminin mürekkebinden hasret,acı, özlem damlayacak,
Kolay olmamalı susup gitmek
Yol bizimdi hani neden ilk tümsekte bırakmak
Hakkım yok mu benim siteme naza
Söyle sevgili bumu sevdanın kanunu
İsterdim ki ne olursa olsun uzatılan eli bırakmasaydın
Sen üzülme diye sevgili
Bu yürek kaç yangında kaldı
Senin yarınların aydınlık olsun diye
Ben kaç gece kuyulara daldım
Bıraktığın acının altında milyon kez ezildim de
Yüreğimde canhıraş çığlıklar koparken,
Yangınlar birbirini tetiklerken,
Dışarıdan soğuk kanlı durup,
Nasıl gülümsenir sana ben öğreteceğim sevgili...
Demir özlüm biliyor musun bu aralar çok ağlıyorum
Kirpiklerde nem leblerde hep bir titreme
Ah babam gözyaşlarımı yine kendim siliyorum
Olmadı, bir el uzatanım
Saçlarım okşanmayalı kaç asır geçti
Hesabını yapmaya ar eder oldum
Saat 3.50
Ve sen bende bittin sevgili
Yâr diye gönlüme aldığımı, yara diye sarmaya başladım
Sen ki ihanetin en çıplak hali
Sen yüreğime düşen yorgun mermi
Gecenin en koyusuna kasem olsun ki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!