Son bir düşüm vardı,
Çocukluğumdan kalma.
Sarıp sarmalayıp saklayıp büyüttüğüm.
Falcı ruhların gizeminden sakladığım.
Sanaydı sevgili son kalan bu umut.
Aşıklara aşkın șerbeti giz de
içirilmedi mi?
Karanlıklara düşülüp sesin
de dem vurulmadı mı?
Hakikat yüreğinde yer
bulmadı mı?
Aylardan sonra kalemi elime aldım
Gittin ne değişti
Sen giderken yüreğimi söküp avuçlarına bırakmıştım
Dilerim ayağın taşa değmesin,
Biliyorum ki sen düşersen ben acırım.
Yıkık bir kentin toz bulutları sardı yüreğimin tenhalarını,
Acı feryatlar çoğalıyor,
Duyanımın olmadığı bir yer,
Sesimmi çıkmıyor, yoksa kulaklar mı sağır...
Baharımda dalında açan çiçeklerim üşüyor
Ayaz oldun,vurdun ,yıktın, kırdın
Cemrelere hasret, mutluluğa yavan kaldım
Açtığın yara iyileşmeye durmadan,deştin tekrar kanattın
Gece ben ve can çekişen düşler
Harap olmuş solmuş umutlar
Yarınları karartmış küsmüş ümitler
Sağıma baktım boş
Soluma baktım buz kesiği, üşüyorum
Arkamda koca bir hayat ,bana bakıyor
İçimde bir suçlu var,
Konuşmaktan utanıyor,
Bütün yetilerim silinmiş melikem lal,
Beni benimle bırak sevdam.
Canımı aşkla mayaladım,
Devlerin aşkı büyük olur,
Yüreğine düşen kıvılcımı,
Rüzgarımla yangın yerine çeviririm,
Bir kaç satır karalamaya,
Sevginin gücü gösterilmez.
Günlerden hiçlik saatler zûl
Aynalarda suretim bana küs içimde kor olmuş ateş
Sen benim en sevgiliyle aramı açtın
Aşıklar dergahında yüzüm yerde
Eş dost beni konuşur olmuş
Hadi şair mısralarında avut beni...
Nereden başlarsın bilmem ama sen yinede yaz,
Çocukluğumdan başla şair!
Hani şu yarım kalan gülüşlerimin hüznü nakşettiği Çocukluğumdan.
Söylesene şair sokakta ip atlamam gerekirken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!