Ben yokmuşum gibi davranıyor Nihal'im…
Bu, yalnızca bir ilgisizliği değil Nihal'imin;
varlığının yok sayılması gibi geliyor insana.
Ve Nihal'im,
Seni seven bir yürek için
En ağır duygulardan biridir bu.
NİHAL'İMİN SIRRI: ZAMANIN İÇİNDEKİ EBEDİYET
Nihal'im,
Bu çağ ki, nehirler gibi çılgın akar,
Zamanın gözüne milisaniyeler takmışlar.
Anlık mesajlarla yorulmuş kalpler,
Perde ve Hicabın Ardındaki Nur
Nihal’im, gözlerin bir perde arkasında gizli bir nur gibi,
Sessiz, ama her zerresiyle ruhumu aydınlatıyor;
Sen bakmadan bakıyorum sana,
Ve her bakışın bir sır gibi içime düşüyor.
Bir mağarada doğdu, bir yıldızla öpüştü…
Aşkı zehir gibi akar dilinden, öpücüğü hem şifa hem lanettir.
Gecenin kadınıdır o…
Susar ama sustuğu yerlerde fırtına doğurur.
Onu çözemezsin, çünkü o bile kendini her gün yeniden yaratır.
Akrep kadını sevdi mi, ruhunu mühürler…
“Seyr-i Sülûk’ta Nihal’im”
Gözyaşlarımı silen bir kandil yok,
Ruhumun karanlık gecesini aydınlatacak Nihal’im yok.
Bu hicab perdesi ardında yandım,
Aşkın ateşiyle piştim,
Nihal’ime Dair Bir Zikr
Gül ve yas içinde, örtüsünün suya yansıyan aksini aldı Nihal’im,
Güller, onun yüzünü manzara edip varlığın sembolüne dönüştürdü.
Adın, Nihal’im, gün ışığını alıp feleğin aynasında bir yansıma kıldı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!