Bir nehir ki çağlar; sakin, derin,
Nihal’im, senin varlığın yatağı emin.
Köpüğü tutkudur, usulca yontar taşları;
Gerçek aşk budur: Ruh aynanda parıltıyla, Nihal’im’de.
Nefs bir fırtına: Göklerin öfkesi,
Nihal’im – Aşk ve Yokluk Risalesi
Benim içimde bir çöl var Nihal’im,
her kum tanesi senin adını fısıldar geceye…
Rüzgar, seni taşır ama bana ulaşamaz,
ve ben, her dalgada seni bekleyen suskun bir denizim.
NİHAL'İN GİZLİ BAHÇESİNDE
(Tasavvufî Arayışın Nihali Yorumu)
Gölgelerle ördüm benliğimi,
Nefsim bir yılan gibi kıvrılırken secdede,
Gülüşünle yeşeriyor
kalbimin kurumuş baharı,
Sensiz geçen her an
zamanın ağır bir yarası…
Sesin,
NİHAL’İMİN MÜLKÜ GÖKYÜZÜ
Gökyüzü pamuk, güneş yaramaz,
Nihal’imin gülüşüne benzer biraz.
Başımı kaldırıp bakıyorum ona,
Sanki kalp yağdıracakmış gibi…
Nihal'im'in Seyri
İstanbul'un kalbinde, bir sır duruşu;
Galata, bir mürşid-i sâkit gibi nazır.
Bu an, Nihal'im'in vuslatına bir aralık,
Zarafetle huzurun birleştiği bir makam.
NİHAL'İMİN GÖLGESİNDE
(İçsel Yolculuğun Mistik Serencamı)
Ey NİHAL, bin yüz maskenle geldin,
Her biri bir âlem, her biri bir beden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!