Risale-i Rıza: Nihal’im’in Helal Aynası
Nihal’im,
Sen gönül aynasısın;
rızan Hak’tan gelen izin,
“evet” deyişin semanın icazetidir.
On Bir Nisan İki Bin Yirmi Beş, Cuma:
Takvim bir durak, saatler bir yemin gibi.
Bekledim o günü, soluğumun bittiği anı,
Zira Hatmi artık açar, dedim, açar nihayet.
O; zihninde yıldızlarla konuşan bir adamdı,
gerçeklikle rüyayı karıştırırdı.
O; ruhunu yangınlarla besleyen bir kadındı,
sevgiyle öfke aynı anda dökülürdü dilinden.
Biri sustuğunda, diğeri bağırırdı.
Biri kaçtığında, diğeri peşinden ateşle koşardı.
Nihal Hanefendiciğim,
"kendinize vakit ayırın’ demiştiniz…
Ben de sadece bir dostla
kısa bir kahve molası verdim.
Kalbinizde bana ayırdığınız yeri
gölgelemek istemem,
Mest; içkiyle ya da herhangi bir şeyle esrimiş, kendinden geçmiş olan, sarhoş.
“Mestanın Olayım Senin”
(Tasavvufi Aşkın Hırkasıyla Sarhoş Bir Ağıt)
NIHAL'İM RİSALESİ: ÜÇ KAPILI HAN
(Mistik Seyri Sülük ile Gönül Yolculuğu)
GİRİŞ: HAN'IN EŞİĞİNDE BİR NEFES
KUL HAKKI AŞKI
(Nihal'im İçin Seyr-i Sülük)
Nihal'im, ben ne yaptım ki
Senin aşkına lâyık olabildim?
Gözyaşının Metafiziği — Aşkın Elementer Doğası
1. Bölüm: Suyun Kutsal Hafızası
Su, varlığın ilk hatırasıdır.
Evren, bir gözyaşı damlasından türemiş gibidir;
Ben Seninle Mutsuzluğa da Varım: Nihal’ime
Zamanın dili suskun Nihal’im,
“Bitti,” dedi,
Ve sessizlik yankılandı içimde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!