Sessizliğin Çığlığı
Duymak istediğim ses, sessizliğin çığlığı,
Kulaklarım sağır, yankılanır boşlukta içimin sesi.
Bir dokunuş hasreti, kemiklerimi kıran,
Tenin uzak, bir rüya kadar yakın ve inan.
Unutma Ki...
"İnsan; sevdiğini kaybettiğinde değil,
Kendini kaybettiğinde ölür.
Sen şu an nefes alan bir şiirsin —
Acının mürekkebiyle yazılmış,
Nihal’im’e Dair Risale
Ben bir insanım, Nihal’im…
Eksiklerim var, kusurlarım var,
Hatalarım var; ama iyi niyetim de…
Ve her adımda öğrenebilirim,
ÜÇ KAPILI HAN – Nihal’ime Risale
(Bir nefis yolculuğu, bir aşkın sabrı)
Sırtımda yorgunluk, kalbimde sızıyla geldim handa,
Zihnim dumanlı bir bahar sabahı gibi bulanık,
"Nihâl’im — Varlığın Sırrı"
Nihâl’im…
Sen sevilmez misin,
Evrenin kalbine düşen bir nur damlası gibi?
Özlenmez misin,
“Nihal’in İçinde Konuşan Işık”
(Nihali Tarz’da bir varoluş ilahisi)
Nihal,
senin aklın bir aynadır —
İKİ YOLUN NİHAL'İ
Vaktiyle,
Uzak diyarların birinde,
Nihal vardı – kalbi hakîkatle yanmış.
Ne adı bilinirdi ne yurdu…
“Senden Sadece İlgi İstedim” Risalesi
Bir Âşık'ın İçsel Vahyi ve Hakikate Secdesi
1. Varlığın Eşiğinde: Dikkat Bir Kapıdır
Bu şehirde buldum buğday ellerini,
Ve anladım ki, toprak gibi bereket saçıyorsun, Nihal’im.
Bu şehirde dinledim badem dillerini,
Ve öğrendim: Her söz, gönül göğünde yankılanan bir zikirdir.
Sen’le unuttum bütün ezberlerimi;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!