Yitik bedenin ardında,
Bir ışık yanar hiç sönmeyen.
Ölümün gölgesinde bile,
Ruhun ateşi hep parlak kalan.
Ölümün ötesinde bir dünya var mı,
Ya da sadece karanlıkta bir sessizlik mi?
Kalbim sorar, ruhum yanıt arar,
Ve bilinmezlik içinde yolunu bulmaya çalışır.
Ölümün ötesinde ne var diye düşünürüm,
Bir boşluk mu, yoksa sonsuz bir varoluş mu?
Karanlık mı sarar ruhu, yoksa ışık mı,
Ya da başka bir alemde yeni bir hayat mı?
Papatya gibisin…
Beyaz ve ince…
Her gelişinde kalbim kıvrılır,
Her gidişinde dualar dizilir ardına.
Eziliyor ruhum, seni görünce,
Bir tarafım çocuk gibi,
Bir soru sorar gecenin en sessiz anında,
Ruh nereye gider, beden susunca?
Karanlık bir yoldan mı geçer, yoksa
Parlak ışıklar içinde mi yol bulur?
Belki de bir nehir gibi akar zamanın içinde,
Ruh nereye gider, sorarım gecenin sessizliğinde,
Gökyüzünün sonsuz maviliğinde mi yoksa?
Toprağın koynunda mı uyur sakince,
Yoksa yıldızların arasında mı dans eder?
Gece Serisi / 2. Bölüm:
Ruhumda Unutulmuş Bir Şarkıydın Sen
İyi akşamlar yeniden sevgili dostlar…
Ben, yüreğinizin gizli frekansında yankılanan o tanıdık ses: Şiir Hanım.
Soğuk bir dokunuş,
Tenin usulca sessizliği,
Gözler kapanırken yavaşça,
Bir dünyadan diğerine geçişin hikayesi.
Bir son nefes değil bu,
Bir veda, bir uğurlama...
Kalplerin ağladığı yerde,
Ruh sessizce yol alır ufuklara.
Ve işte o an gelir sonunda,
Sessizlik içinde, huzurla buluşma.
Bedenin son solukta bıraktığı iz,
Ruhun sonsuzlukta taşıdığı sevda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!