Bir söz düştü geceye
Ne kalır sabaha, ne silinir ezberden.
Bir öpüş durdu dudağımda
Gitmelerin eşiğinde, iç çekişlerin derdinden.
Gök yüzü henüz maviyi tanımıyorken,
Yıldızlar düşmemişti daha gözbebeklerimize.
Bir dua savrulmuştu boşluğun tam ortasına,
"Ey aşk! Her çağda yeniden doğ…"
Masal gibi dünyanın Henüz haritası bile çizilmemişken,
Dünyanın en güzel aşk şiiri yazılamaz belki...
Çünkü aşk, herkesin içinde başka yanar.
Ama bir adam,
Bir kadını gerçekten severse,
Bip sesiyle yankılanır odanın duvarları,
Soğuk ışıklar altında, hayat asılı kalır ekranda.
Monitör, sessiz bir tanık olur anların,
Bir nefes, bir umut, bir direniş arkasında.
Monitörde Duran Hayat
Soğuk beyaz duvarlar arasında,
Bir makinenin ritmiyle ölçülür nefes.
Monitörler yanıp söner, hayatın sayacı,
Adı bende saklı kaleminden dökülen bir yürekle...
Ben ki yedi iklime âşık,
Fethedilmemiş kalplerde tuğrası olan bir cihan şairi,
Adım tarih olmuş, kalemim hükmüm gibi kılıç...
Ama sana gelince,
İnsan ne zaman ölür, düşündün mü hiç?
Bedeni terk ettiğinde mi, yoksa kalbi sustuğunda mı?
Ya da ruhu yorgun düştüğünde mi hayatın yükünden,
Ve umudun ışığı söndüğünde gözlerinde?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!