Kalbim Şiiri - Doğan Çeçen

"Kalbim, Aşk ve Güneşin Gölgesinde"
Şairin notu: Lütfen bu şiiri yalnızken, kalbinizle okuyun. Bayılma riskine karşı baş ucunuzda bir sevda anısı bulundurun.

Bir akşam güneşi düştü içime,
Tuz gibi serpti yalnızlığı
Biraz hasret koydu ortasına,
Biraz gurbet, çokça aşk...
Ve sustu sokaklar...
Bir çocuğun ilk "anne" deyişi kadar içliydi sessizlik,
Ve ben, sustukça ağladı şehir.

Yazmakla bitmeyen bir gecede doğdun sen,
Adını anarken kırıldım en çok
Dudağımda kuruyan bir gülüşün kalıntısıydım,
Kırık saatler gibi hep geç kaldım sana.
Sen, zamanın atladığı bir bahardın,
Ben ise kar altında unutulmuş bir fidan.

Gurbet neydi bilir misin?
Bir annenin özlemle sardığı yastık,
Yastığın altına saklanmış eski bir fotoğraf,
Gözyaşına bulanmış bir mektup...
Okurken bir satırı kaçırınca
Hayatını kaçırmış gibi hissedersin ya…
İşte öyle bir şeydi sensizlik.

Aşk neydi peki?
Kapanmayan yaraları öpercesine susmak,
Kavuşamadan sevmek,
Ve her gece kendi sesinde boğulmaktı.
Ben seni bin kere sevdim,
Sen bir kere bile bilmiyordun…

Aşk, doktorlara sığmaz bir sancı
Gurbet, reçetede adı geçmeyen bir dert
Ve hasret…
Hasret seni düşündüğümde içime sinen bir yangın.
Kalbimi tut, bak ellerim titriyor
Bu şiir seni görünce düştü kalbimden,
İlk yardımı sen yap,
Kalbime bir adım at yeter…

Geceyle gündüzün birbirine küs olduğu saatlerde
Kalemim susmaz, ben susarım
Çünkü ben şiir yazarım,
Ama şiir beni anlatamaz…
Yazdığım her mısrada senin adın gizli,
Ama adın bile utangaç senin kadar.

Ey aşk!
Sen ki yedinci sanatın kalbisin,
Seyrettikçe batıyor gözlerim gözlerine
Bir film gibi başlıyor,
Ama hep dramda kalıyor son sahnemiz…
Seninle mutlu bir finali
Yalnızca hayallerim görebiliyor.

Yalnızlığa içilen çay soğuk olurmuş
Ama ben her akşam o çayı içerken
Ağzımda senin sıcaklığını arıyorum
İçim yanıyor,
Ama çay hâlâ buz gibi…

Bir gün döner misin?
Bilmiyorum.
Ama ben hep aynı köşedeyim.
Aynı şiirin içinde
Aynı kalbin bekleme odasında.

Dönersen,
Yanında bir şiir getir
Adımı yaz,
Ama bu kez "biz" diye başla.
Bu kez sen oku,
Ben bayılayım kelimelerine...

Bir daha kalkamayacak kadar seveyim seni
Bir daha susamayacak kadar dolayım adını
Ve bir daha gitmeyecek kadar kal şiirimde.

Şair yazdı, evet,
Ve yazdıktan sonra
Kalbine indi aşkın yağmuru
Şimdi bu şiir okunacak
İllaki okunacak
Çünkü bu şiir "sen"le başladı,
Ama "biz" olmadan bitmeyecek...