Deniz Gece Mavisi Şiirleri - Şair Deniz ...

Her yerde beni arayacaksın
Beni merak edeceksin
Elin günde 10 defa telefona gitse de arayamayacaksın
İçinde bir burukluk dudaklarında pişmanlıklar
Belki gelir diye umutla bekleyeceksin
Hep hayal edeceksin seni dinlediğimi

Yıllarım sen varmışsın gibi geçti
Hep sana hasret kaldi avuçiçlerim
Hep seni aradi gözlerim
Bazen buldum sandım seni
Bazen de tam bulmuşken kaybettim

Seni bana çok gören eller,
Yokluğu boynuma kolye diye takan yollar,
Her gece rüyalarıma giren gölgeler,
Tâvimden kayıp giden yıllar utansın.

Düşüren kim bu aşkı dillerden dile?

Kadınlar
İçkiye benzer
İçmeyince canın çeker
İçince sarhoş eder
Bilirsin yasak
Bilirsin günah

Kadınım ben, yıkılmaz duvar,
Öfkemde rüzgârlar, sesimde fırtınalar!
Beni susturamaz hiç bir ses,hiç bir nefes
Beni yolumdan döndüremez korkular!

Yanarsa dünya, ben küllerimden doğarım,

Bak adam; kadınlar sinirlendiğinde, üzüldüğünde veya korktuğunda pimi çekilmiş bir bombaya benzer.
Ne zaman, nerede patlayacaklarını bilemezsin.

Bazı kadınlar saatli bomba gibidir; son ana kadar beklerler.
Bazıları ise silah gibidir; iyice yağlayıp temizlemezsen elinde patlar.
Kimi kadınlar kelepçe gibidir; ne kadar kaçmaya çalışsan da sana yapışır.

Yine uyku yok gözümde…
Sabahın en mahmur saatlerindeyim.
Saçlarım yastığın ahenginde,
Gözlerim tavanda bir noktada.
Yine aynı sükûnet...
Bakışın takılıp kalıyor beynimin fotoğraf albümüne.

Gel Kahvaltı Yapalım,
Sen yumurta yerine gözlerini kır gözlerime,
Ben çay yerine sevgimi dökeyim yüreğine,
Ilık ılık aksın sevda içimize.
Sen çay bardağını tut, ben ellerini,
Tereyağı balla sevdan, sevdamla buluşsun.

Delikanlı, hayatın ona yaşattığı acılardan ve sıkıntılardan bunalmıştı.
Evi yalnızca bir otel gibi kullanıyordu; genellikle günün tamamını çalışmakla geçirir, iş çıkışlarında ise kahvede ya da sokaklarda arkadaşlarıyla vakit geçirir, eve yalnızca uyumak için giderdi.
Günler günleri, aylar ayları kovaladı...

Bir gün delikanlı, sosyal bir platformda güzeller güzeli bir kızla tanıştı.
Kız, adeta gizemli bir kutu gibiydi. Matruşka bebekleri gibi, onu anlamaya çalıştıkça yeni yeni acılar çıkıyordu karşısına.

Merhaba kalbim
Biliyorum sana gelmeye
Yüzüne bakmaya yüzüm yok
Çok üzdüm çok kırdım çok incittim seni
Hiç bir sözcüğün beni afettiremeyecegini de biliyorum
Ama bir büyüklük yapıp afetsen ya beni