And dağlarında yaşayan atalarımıza göre dengeyi kaybetmek dışında bir hastalık yoktur.
Dengeyi kaybetmenin de tek bir tedavisi var.
Doğru ilişkileri yeniden kurarak yaşamı devam ettirme kararlılığıdır.
İlk atalarımız ile, gününüz insanı ile, doğayla, yaşamla, bedenimiz ile, ruhumuz ile, beslenmemiz ile bir bütün olarak doğru ilişki içinde olmayı başarabilir isek dengemizi yeninden sağlayabiliriz.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
İşte "düşünen insan..."
Ve az önce paylaştığım şiir için ayrıca düşündüm,
Kendimi haklı buldum,
Çünkü "DENGEYİ BOZANIN İNSAN OLDUĞUNU"
Daha doğrusu "KÖTÜ İNSAN" olduğunu, hem kirlendiğini hem de kirlettiğini işlemeye çalıştım,
Umarım az ya da çok başarabilmişimdir,
Okuduklarım da beni destekler biçimde,
Tebrikler Önder Kardeşim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta