Bir harap değirmene döndüm senin peşinde;
Taşlarım arasında ömrümü öğütüyorum,
Bitmeyen uğultular içinde başım,
Habire hayallerini istifliyorum
Çuval çuval,
Var olduğum, olmadığım
Masal.
Oluk oluk gelen sular gibisin; berraklığına berrak,
Durmayan sular gibisin taşlarımı çeviren
Ve sonra yine akıp giden.
Ne ellerimde tutabiliyorum,
Ne sevip okşayabiliyorum.
Sen akıp akıp gidiyorsun bir ömür boyu,
Ben;
Bakıyorum.
Nice bir zaman dönecek bu taşlarım
Ömrümü öğüte öğüte
Ve sen böyle nice bir zaman akacaksın ellerimden,
Nice bir zaman akıp akıp gideceksin
Gözlerimi arkandan götüre götüre,
Bu böyle de sürüp gidecek mezara kadar,
Bana göre.
Gözyaşlarım seni söylüyor, seni anlatıyor,
Canımı yakıyor, yakıyor, yakıyor,
Yetmez oluyor çevremde dolaşan hayallerin,
Bende kalmış türkülerin yetmiyor,
Öğütsünler diye koydum bu çileli başımı
Taşların arasına,
Öğütmüyor.
(KAFES isimli Serbest Şiirler 'inden > 15-16/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 26.12.2004 11:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!