Rençber bir ailenin çocuğu olarak Adana'da doğdu. Toros İlkokulu, Beşocak Ortaokulu ve Yapı Meslek Lisesi'nde okudu. And. Ünv. A.Ö.F. İşletme bölümü 2. sınıfından ayrılıp, daha sonra Sosyal Bölümler’den ön lisans ve İşletme’den lisans aldı. Simit, eskimo ve yağlıyavan satıcılığı; kunduracı çıraklığı; pamuk toplama, kazma dövme ve gül işçiliği gibi toprak işlerinde ırgatlık yaparak ilkokuldan liseye kadar okudu.Almanya’da inşaat ustası olarak çalıştı. Askerliğini Balıkesir-Çayırhisar ve İstanbul-Hasdal’da ordunatım olarak tamamladıktan sonra se ...
Düşmanın önünde durdu Polatlı.
Süvariler daldı sekiz yüz atlı.
Cepheye uçtular sanki kanatlı
Dikilip kükredi koca Sakarya.
Askerim vurdukça düşman kırılır.
Sen gidince kurudu saklı ilham kaynağım.
Döktü yapraklarını şiir açan dallarım.
Apansız bir hazana zamansız yakalandı.
Eridi bir kar gibi şiir yüklü dağlarım.
*(İsmail Demirkıran/Nihavent/Düyek/TRT-TSM Repertuar Nr:15473)
Atatürk'ü sevmek
Meydan okumaktır aşkın, özgürlüğün sonsuzluğuna, kudretine.
Evlât sevgisi,
Ana özlemi gibidir
Atatürk'ü sevmek.
Özgürlük dünyasında hüküm sürerken kıtlık.
Sürgülü kapıları gün boyu açık tuttuk.
İdam mahkûmu bile kalmadı bu fırsatta.
Aşk mahkûmlarını içerde unuttuk.
Gülen gözlerimde açan bir güldün.
Sebepsiz, bir mevsim hemen döküldün.
Ayrılık akşamı boynumu büktün.
Sararan bahçemde açma bir daha.
Yeşil yaprakların bir diken oldu.
(27 Haziran l998, saat 16:56...Akşam acı bir felaketle çöktü Çukurova'ya! ..Adana'yı, Ceyhan'ı deprem vurdu! .. Atari sevdalısı bir çocuk annesinin sözünü dinlemeyip gezmeye gitmemekle, nereden bilebilirdi ölümün bu kadar yakınında olabileceğini...Acı bir çığlık yankılandı Amanoslar'da...Ceyhan nehri kurudu; Misis ovası yarıldı...Ne yazık ki o bir süpermen de değildi! ...)
Güllerim kurudu Haziran yangınında.
Kanlı çığlıklarla umudum yaralandı.
Gözyaşlarım sıralandı ardında boncuk boncuk.
Boş salıncaklarda durur hâlâ sıcaklığın.
Her sonbahar geldiğinde içimi bir buruk acı kaplar.Düşecek bir yaprak gibiyim apansız.Asırların kahrını çeken bir kağnıya benzetirim yüreğimi.Bırakıp gittiğin soğuk, ayazlı geceler boyu resmin düşmez ellerimden.Soğuktan pembeleşen parmaklarımla tutmaya çalışırım ellerimde seni.O ilk aşk heyecanıyla, çarpık-çurpuk yazılarınla ilk mektubundaki 'Seviyorum seni' dediğin satırları okurum çocuksu...
Her cümlesine yokluğunu yüklediğim yazgımı anlatırım doğadaki kır çiçeklerine.İnler dağ, taş.Erir karşımda görkemli yükselen Torosların zirvesindeki karlar.Rüzgârlar yalnızlığıma eser teselli vermek umuduyla.Dalgalar kayaları döver durur acımasız.Bulutlar gözyaşlarını yağmurlarla döker.Matemlidir denizler, gökyüzü, evren.Çağırdım tekmil ezgileri yokluğuna.Ağlar sensizliğe benimle doğa...
*(Kelebek Gazetesi/Ü.Yaşar Oğuzcan'ın Seçtiği/Sizin Köşeniz/13.09.1981)
Gideceğini duydum kıyacaktım canıma.
İnanmak istemedim bir an kulaklarıma.
Hıçkırıklar içinde gizli gizli ağladım.
Dayayıp da başımı garın duvarlarına.
Meraklı bakışlarla sahibini aradım,
Gün batar, yağmur dinmez; usul usuldan yağar.
Ne kaybolur yıldızlar, gökten bulut silinmez.
Doğanın kucağına, oturmuş gibidir ay.
Bu gök kubbenin sırrı, asırlardır çözülmez.
*Yeni Adana Gazetesi Sanat Sayfası-18 Haziran 1983)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!