Cevat Üstün Şiirleri - Şair Cevat Üstün

karlı dağların ardından eser rüzgar
bazı sabah üşür yüreğim
hasret bıraktığın yurdunda
kaldım kimsesiz
karlı dağların savurduğu eser rüzgar
bazı sabah üşür bedenim

esen yele anlatsam,
gül dalına bülbül ile
dile gelir misin?
yüce dağ başlarına anlatsam,
kar tanesi ile
bile gelir misin?

iyonyada esen rüzgara
verdim yüreğimi
tozlu bulutlardan yağsın gül yüzüne
turuvada eser rüzgarla
bir efsane konar sarıkız tepesine
paris ve helenden aşkın yazılamayan dizelerine

yılın en kısa günleri
ve gün batımlarında
güneş değil
silüetin ısıtıyor yüreğimi

aşkının koru düştü yüreğime
gel bunu söndürme
yediveren gülü sevdam
açsın yüreğinde
beserekten eser rüzgar
bana getirir seni

gelmezliğin
bir ok yüreğimde
menzilini bulamayan

sisli bir yüksel caddesi akşamı bakıyorum;
yaprakları dökülmüş ağaca yaslanmışım,
kadın heykeli hâla insan hakları bildirgesini okurken
gözlerim dalıyor bugünden düne
selam olsun gezi parkı için direnenlere...
gaz fişekleri havada uçuşurken

Yağmur,
Rüzgar,
Solan yaprak.
Sen
Ve
Saçların,

al fistan giymiş
çeşme başına gelir
salına salına
ilkbahar yeliyle

sen baharda yağan
kar gibi eridin
gözümden akıp
kızılırmaga dökülen
damla gibi