Can Suyu Şiiri - Ben Özge 2

iç içe geçmiş fikir pencerelerim,
vuruyor yüzüme sensizliği.
gizlendiğim duvarlar şeffaf şekilden şekile giremiyorum, değiştiremiyorum hakikati

maskelerim su geçiriyor artık isyan çıkarıyor gözyaşlarım
hüznümün sıvası dökülüyor, acılarımı biriktiremiyorum

ellerim yırtılsa da dünün perdesinden
yüreğimle düğümleniyorum sana yeni günde yeniden.
hiç sevilmemiş olmak değil, sevildiğimi zannetmek acıtıyor canımı!

o titreyen sesin, o ağır sözlerin benliğimi parçalıyor engel olamıyorum
sesini duymamak için seni anılarla boğuyorum
Tanrı ölümsüzlüğü üflemiş ruhuna
ölüp ölüp diriliyorsun
yok oluşa savruluyor, yeni bir senle geri dönüyorsun

benimse kamburlaşmış heveslerim var
nasırlaşmış pişmanlıklarım,
yalanların kabuğundan sıyırıp temizlediğim çocuk kalbim
nasıl sevilir bilmiyorum ki çocukça
bazen saçmalarım
sevilmediğimi hissedersem küserim hayata
bilmem ki sen katlanabilir misin tüm bunlara

ya da ayıklasam kalbimin kırıklarını...
uzun süreli tesellilerden bir duble alsam
güçlü olmakla güçlü olmak zorunda bırakılmak aynı şey değil sen bunları bilmiyorsun
hiç bilmediğin bir hikâyede başrolü oynuyorsun

tüm yanılgılarımın ötesinde tüm gidişlerim önünde duruyorsun
vazgeçişlerimi yok sayıyor, varoluşumuza bir yudum can suyu veriyorsun