Çağdaş Öztürk Şiirleri - Şair Çağdaş Öztürk

Bendeki ben ben bile sayılmaz!

Âdem (Aleyhisselam) ile Havva’nın çocuklarıdır insanlar
İkimizde de X ve Y’ler ondan var.
Âdem (Aleyhisselam) yaratılandır çamurdan
Yanıldılar onu veya ondan olan birini ilah sananlar!

Ey sevgili,
Seni hatırlamanın bir kolay yolu hep vardır.

"Ben dinsizim." diyen birinin,
Muhakkak dinle ilgisi vardır bir yerinin.

Varlık vardır; ne kendini ne başkasını sever.
Varlık vardır; kendini sevmez başkasını sever.
Varlık vardır; başkasını sevmez kendini sever.
Varlık vardır; hem kendini hem başkasını sever.

Başkasını sevmeyen insan

Ey Filistinli kardeşim!
Senden
Ölen kardeşinden
Bacından
Ana-babandan
Konu-komşundan

Sabah olmadan
Ruh çıktı evden sessizce
Ölmüştü genç adam dün gece.

Böyle olmamalıydı hikâyenin sonu
Sevmişken enikonu onu;

Durdum durdum
Turnayı gözünden vurdum.

Hay ellerim kırılaydı!
Bu turna son turnaydı.

Uyum içindeler diriler ile ölüler
Hiç çatışma yok aralarında;
Burası öyle bir yer Eyüp sırtlarında.
En fıstık kız geçse aralarından
Laf bile atmazken ölüler
“Buradasınız yakında! ” haykırışlarını

“Evlerinin önü boyalı direk
Yerden yere vurdun sen beni felek”

Zil takıp oynuyorum:
Böyle çıkar bu dünyanın keyfi!

Geçmiş geçmedi
Gelecek gelmedi
Nedir? Kimse bilmedi.
Olmadı?

Önceden öncesi

(Azınlıktaki üç beş kişi dışında)
Bırakın et bulmayı aşında
Ekmek yapacak unu
Ayağına giyecek donu
Bulamamışlardı atalarımız.
Yalın ayaktılar kış günü;