Çağdaş Durmaz Şiirleri - Şair Çağdaş Durmaz

Kaderim değilsin ama
En büyük KEDERİMSİN...
Ben sana daha ne söyliyeyim ey aşk...............

Uzayan hedeflerim
sebebsiz sebeblerim var benim
Ağlamanın gözkapaklarında avutulmuş
gözyaşlarım...

Sonbaharın,

Bir garip öldü bu diyarda
Anadan ayrı yardan yanık
Bir türkü dolaştı ağızlarda
Büsbütün hasret kokuyordu
Topladılar zavallının
Birkaç parça eşyasını

Adını gizleyemedim hiç yüreğimden
Nezaman ansa, içimin acısı ondandır...
Ondandır burukluğu duruşun,
ölümün isyanıda ondandır sıkılsada kurşun...

Adını gizleyemedim hiç Tanrıdan

Ben ölürsem,
hiçbir kelime şiirlerde hapis olmayacak,
özgürlük daha yüce bir anlam ifade edecek,
asılmak kelimesi artık ölümü hatırlatmayacak mesela...

Ben ölürsem,

Şiir dediğin,
sen gibi olmalı,
aşka yazılırken,
yüreğe kazınmalı...

Şairin lal olduğu andır
kelimelerden portresini çizsede hayatın,
anlatamadığıdır tek kelimenin anlattığının...

Şairin lal olduğu andır,
bütün tasvirleri kullansa da,

Kaleme yanbakan gecelerde,
sümen altı kelimeler çıkar ortaya,
sabaha dek karanlığı kovalarlar,
uykuya zindan gözlerle izlerim...
Böyle yalnızlığa sürgün edilişimin,
kaçıncı gündönümü sormak lazım,

1.BÖLÜM -KİMSİN SEN?

Ağır adımlarla ilerlediği sırada karşı kaldırımda öylece duran yaşlı adam dikkatini çekti.Beyaz saçları balıkçı beresinin altından yaşanmışlıkların eskitemediği yorucu yollardan geçtiğini belli edercesine ufuk çizgisine asılı kalmış gözlerinin üzerine düşmüş,dudağının ucundaki sigarasını içen yaşlı adama doğru yürümeye başladı.Adamı tanımıyordu fakat ayaklarının adım atışındaki telaşa anlam veremeden bu heyecanın sebebini çözmeye çalışıyordu.

Karşı kaldırıma nasıl ve ne şekilde geçtiğini daha anlayamamıştı ki derin ve mavi bakışlı adamın tam karşısında buluvermişti kendini.
Yaşlı adam;

Küstürdü isen kelimeleri ,
şair kalemi tutsa ne yazar,
hiç bir kağıt kabul etmez artık
adına yazılmış şiirleri...