Nasipte varsa
Dağlar yürür gelir
Nasipte yoksa
Elden hiçbir şey gelmez
Her şey nasiptir
Her devir birbirini tekrarlar.
O küçük dağın
Bir hıçkırığı idi
Sen geçsen de görebilir miydin?
O sonsuz barikat kuran güneşi...
Fakat o hıçkırık
Siz geldiniz ,geldiniz ,geldiniz,
Ben kaldım ,kaldım ,kaldım,
Hiçliğiniz kaldı ,onda da kalmadım,
Yönelip de size de bakmadım,
Bir an yönelip size baktım,
Orada bana yansıyan hiçliğinize baktım,
"Neden konuşurken böyle hırçınlaşırsın,
Konuyu abartırsın, uzatırsın?
Elverir işimize bir ufacık yaprak bile,
Bir damlacık kanla da atabilirsin imzanı"
Goethe....
Hırçın kızlara...
Otururdun öylece
Yıllar yılı arkalarda
Hep sessiz kaldın
Senelerce tek kaldın
Senelerce sustun
Ama bir konuştun yazdın
Ve yoluk bir gecenin
Üstümüzden vida gibi geçişi
Bir yaya kaldırımına ihtiyaç da duymazdık
İçimizin rendede ezilmesine de.
Ve hissiz gecelerin içinde
Bir an gözlerim benden kalktı
İşte o zaman anladım neden kalktığını
Kirpiklerim sonunda benden alınmıştı
Ve en sonunda onlar seni de kaçırmıştı.
Geçen günler mi?
Geçen aylar mı?
Sadece o geliyor.
Benden hep götürüyor.
Ve
Yeni bir şey de vermiyor...
Hızır Osiris olmuyor mu?
Neden bu kadar illüzyon her yer?
Gerçek şu ki kazanan taraf
Ben miyim acaba?
Sanırım öyle.
Birincisi Osiris Yeşil.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!