Buse Güngör Şiirleri - Şair Buse Güngör

Ruh ile başlayan bendeki
Sor bana bendeki seni
Ah neden bu kadar güzellik
Daha kalbim sana hala prangalı
Şu anda-
Yazılacak defterim

Gece saatlerinde
Yıldızlar olmuş yakamoz
Aydınlatıyor her yeri
Geceleri hafif bir karabasan basar
Ve herkes ayrılır kabustan o an
***

Kalk ve elimden tut!
Bir daha aynı doğada barınamayabiliriz.
Yine kalk ve elimin en parlak renklerinden olanı tut!
Çünkü onlar bir gün narenciye mezarlıkta bitecekler.

Ve çürümek için birbirleri ile,

Beni bana daha çok yaklaştıran
İçinde hem sevgi hem aşk barındıran
Bana ben olduğumu hatırlatan
Ve ben ölsem de hep baki kalacak olan...

Kalplerimiz
Yeniden sevgiye itildi
Beklentisiz
Kim dost kim düşman
İsterdim hep dostum olsun
Ve görüyorum

Bay XY;
Çat kapı girdi rüzgar
Araladı yine seni
Kaçma sakın bir yere
Çünkü günler daha çok uzar
Ama buralar çok sıcak

Oturdu yavaş yavaş,bulutlara dönük,
Onun ruhu çok canlı;
Karın ağrıları azdı gene,
Çok büyük bir acı,bir yakarış...

Ne mutlu oldu bir mırıldanıştan,

Sen bakma
Şu sıralar
Kapalı camlar
Sadece ay ışığı
Vuruyor odama...
Ama ayı da

Bilmiyorum asıl Tanrı kim
Konuş benimle.
Evren nasıl başlıyor?
Cidden seninle mi başlıyor?
Konuş benimle
Seni ve galaksileri seviyorum

Çok kapatır her yeri
Bir muşamba gibi
Üstünde yemek parçacığı da yoktur
Zaten karanlıktır
Gözükmez ki bir yeri
Çok donanımlı siyahta