Bülent Öntaş Şiirleri - Şair Bülent Öntaş

Sevgilim
Seni ellerimde tutuyorum sıkıca
Görüyorum
Gökyüzünde ürkek bir güvercin uçuyor
Yüreğinden kanatlanıp
Değiyor

Susuz düşer
gül bahçesinde solan çiçekler
dört mevsim
dalından koparılmış gibi
kaybolur gider sevdalılar
al yanağından öpmüş gibi

Tekkeye türbeye çağırırsın beni
çağırmazsın beni başka haneye
ben nasıl düşüneyim
seni sevgili
savurursun beni bin türlü hüzne...

Bu güller senin
Önce anlatmak isterim hikayesini
Sonra sana vermek isterim
Dilim tutulur
Anlatamam
Yazarım kağıtlara

Gül-ü verecekmiş/sevgili/cana haber vermeden
Gül verecekmiş/can alacakmış/günden/geceden
Kimse/candan/vazgeçmiyor/gün akşamı görmeden
Öp-ü verecekmiş/sevgili/zifir gecede/cananı söndürmeden

Bülent Öntaş

Geceleri yazarım
Çoğunlukla
Sana
Bir şekilde
Gündüzleri geçiyor hayat
Sensiz

Hayatı
Düşlüyorum
Bir sokak arasından
Caddelerden uzak bir sevda
Köşe başına kadar
Papatyalar

o güzel gülüşüne
bir ömür değer

yanar içim her bakışında
alev alev yanar

Uyanmanı bekleyemem aval aval
değil ki gün senin eserin
belli ki yarın da duyulmayacak sesin
çatlamış dudaklarında sözlerinin son izi;
mor güller, dikensiz güller, zor günler
pazarın sancısını salıya ekleyemem

Bir eylül akşamında
kapama gözlerini sevgili
gün ağlamadan
uyuma
çok uzaklardan geleceğim
gece kalmam bu sefer