Kırklar, yetmişler.
Yok mu gökyüzünden bir haber.
Algım ilgimi kısıtladı.
Aklım teklerin içindeki çifti anladı.
Bu gizemi çöz, tekliktedir sır...
Cennet bir yayla, dünya ahır.
Madalyon üç taraflı
İnsan bir kan pıhtısı cansız ya da canlı.
İnsan damarlar denklemi
Atomu parçalarsak savaş bizimdi hani?
Gözlerde uğultu, bakışlar sustu.
Kurşun parayı getirdi, para da kurşunu…
Sen gitme demiştim, yıkarım dağları altından cesedim çıkar.
Dilini keserim iç sesimin bir gözyaşına bin dert sığdığı anlar.
Senden sıkılmak nefes almaktan sıkılmak gibi,
Seni bırakmak nefes almayı bırakmaktan farksız.
Hiç gelmeyeceğini bildiğin birinin eksikliğiymiş en derin yalnızlık.
Birgün mutlu olmak için kendimi her gün mutsuz ettim bilmezsin.
Adem aldatamazdı Havva’yı.
Havva önceki ilişkisini düşünüp kafasını karıştıramazdı.
Adem başka ilişkilere özlem duyamazdı.
Havva karşılıksız aşktan dolayı dualarda ölümü isteyemezdi.
Herkesi yıldıran ölüm onları ayakta tutamazdı.
Onlarınki bir zaruriyetti belki, belki aşkın ta kendisi.
Işığın kendisini görmek farklı, kaynağını görmek farklı.
Sorum ilk canlılık nasıl başladı?
Çürük diş fırçalanarak beyazlamaz.
Duygular mantığınızı eder infaz.
Yarasalar yara sararken yol sendeliyor.
Ekmek, bıçağı kesiyor ve yol sende ilerliyor.
Sevmek bile başlı başına bir bencillik olmuş.
Yürek yurdunun hasret diyarında beni içine almış soğuk bir duş…
Ölüm yanan kalbime sokulmuş soğuk bir demir.
Ölümü unutan çevremde hemen her elde bir kir…
Gururumun üzerine basmışlar.
Şu sıralar karanlık bile karanlığımdan korkar.
Bazen, güzel bir kadının saçında kalır gizli.
Bazen bir bakış, bir dokunuş, bir seslenişle gösterir kendini.
Kölesi eder sarayına alanları.
İçindeki dipsiz kuyuyu bilmeyenleri cezbeder sarayın altınları.
Susadığında kaynar su, üşüdüğünde buzdan battaniye olur.
Asıl ateş söner, beşeri ateş hayallere yapar kur.
Gün batımında deniz çığlık çığlık köpürüyor.
Neye sinirlenmiş bu deniz.
Yoksa aşkı yutmuş da bu yüzden mi bu deli dalgalar.
Hava ne için kızarmış sanki.
Ruhumdan tutup beni uzaklara, çok uzaklara götüren rüzgâr,
Ve rüzgârla arkadaş olmuş atkılar…
Hayat bir şeylere hep gebe ama ne doğuracağını bilemez kimse.
İç sesimin kulakları sağırdır, konuşur sadece.
Geleceğimdeki benle adımladım şimdileri.
Sonsuzluğun atomunu parçalayıp yazılar diktim.
Ben bana ne kadar sahiptim?
Geçmişim benliğimin kaçta kaçına sahipti?
Ah be ahmak,
Sen bilmezsin, senden adım adım gidenlerden koşarak uzaklaşmayı.
Ah be çocuk ağlama, yalanda Nobel alıp dürüstlükte Oscar'a adaylar.
Ah be gözyaşlarım akma, senden kıymetli değiller.
İnanma yapmacık şiirlerine de şirinliklerine de, aşksız sevgiden ne çıkar.
Ah yüreğim ne kana ne kına, seni takan yok.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!