Birsen Ateş Şiirleri - Şair Birsen Ateş

ah yetmiyor ki
umuda doğan gün
iklimi bozulmuş mevsimlerin
sessizliğindeydi şehirlerim
ölü düşler ülkesiyim
birikir mi

/
mevsimi gelmiş anıların
çöllerinden geçerken
ruhumun labirentlerinde

biliyorsun
yaz yağmuru kısa sürer
olur ya bir gün açarsa
diye beklediğin güneş
ısıtır yüreğini sıcacık

sayrısı gelen hüzünlere sızıyor
gölgesine saklandığım gece
kozasında krizalit şimdi
yüzü olmayan zaman

ey godot çek ensemden nefesini

sisli bir gecede bıraktığın
solgun bir hayalim
artık
kıyılarında ağlıyor
intiharında kelimelerim
acının rengi kurşuniydi

sararmış yapraklarım
dökülürken sessizce
yaz ortasında
kışı yaşıyorsa hayallerim
gözlerimden geçerse bir sarı hüzün
yine de sen hiç bilme

çok zaman önceydi
gülüşlere kurban edilmişken
hüzünlerim
eli kolu bağlıydı yüreğimin

kırık dökük sırlı aynalar da

ilk geldiğim gün
aslında mülteciydim düşlerinde
ölümle yaşam arasının
gelgitlerindeyken ömrüm
iyileşmemiş
ruhumun metamorfozlarında

geceleri raks ederdi ay tenimde
güzelliğimi kıskanırdı yıldızlar
bir başka bakardı gözlerim
dolaşırdık hani
düşlerimiz de yalın ayak kumsallarda
yırtık bir kotla gün boyu balık tutarken

yürüyorum çıkmaz sokaklarında
sisli bir gece de İstanbul'un
esrik bir gülüş takınmış suretine
yedi tepeli ejderhanın gözlerindeyim
öylesine korkarken
yorgun bedenim siniyor