Hep küçük şeylerle mutlu oldum ben
Hiç yükseklere takmadım gözümü
Bazen ılık,bazen serin rüzgârlara tuttum yüzümü
Azıcık şeylerle kanaat etmekte buldum çözümü.
Hep küçük şeylerle mutlu oldum ben
Yalnızlığım gidişinle başladı,
Çöktü,sensizliğim duvarlarıma,
Kapılarım duvar oldu yüzüme,
Söyle ey sevgili şimdi nerdesin?
Yanımdayken kıymetini bilemdim,
Çaktın bir şimşek gibi,
Aktın gittin su gibi.
Yaktın yıktın dünyamı,
Bıraktın Mecnun gibi...
(21 Ağustos 2006)
Güneşin doğmasına saatler önce kalkardık. Giyinip abdest alır, yakın akraba ve onların çocuklarıyla Sarıyer merkezdeki camiye giderdik. Ekseri cami dolu olup, bir gece önceden belediyenin sabunlu suyla yıkayıp hasır serdiği eski balıkçıların olduğu yere önce oturur vaaz dinler, sonra bayram namazını kılardık. Namaz bittiğinde güneş denizin karşı tarafındaki Yüşa tepesinden henüz doğmuş olurdu. Fırından sıcak ekmek, şekerciden bayram şekeri alıp evin yolunu tutardık. Biz gelene kadar yanan lamba eve girince adet üzere söndürülürdü..
Bir gece önceden başucumuza hazırladığımız yeni elbise ve ayakkabılarımızı giyip kendimizi bir an önce sokağa atmak için içimiz içimize sığmazdı, kahvaltı mı bizi, biz mi kahvaltıyı yerdik Allah biliyor.
Ben
Senin gittiğin gün kahroldum
Yaşıyor sanmasınlar
Hüzün denizlerinde yüzüyorum
Her yan kırmızı
Bu keder beni deli eder
O gitti demeye dilim varmıyor.
Ağlarım gözümdem yaşım dinmiyor.
Bitmiyor geceler sabah olmuyor.
Biz nasıl ayrıldık aklım almıyor.
Daha dün gibi sen yanımdaydın.
Melek gibiydi yüzü,
Şiir gibi her sözü,
O bir dünya güzeli
Ahuya benzer gözü.
Temmuz güneşi gibi,
Bırakıp giderken haber vermedin,
Yıllardır beklerim hâlâ gelmedin,
Beni arayıpta sorarsan eğer,
Başımı avcumun içine alıp,
Kuytu köşelerde ağlarım şimdi...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!