Yelkenli gövdelerden ömrüme peydâh olmuş simâlar ,
Bazı bazı kederlerinden dem vururlar .
Kımıldarken sokaklarda çocuklar ,
Bilmem hangi şiire vurgunlar ?
Sonu gelmez sandığım yolculuklar,
Belki içimden belki arşa kadar.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta